Żurawie

Po Twoim niebie znowu biegną żurawie

Budują świat w którym nie ma mnie

Prawie już wierzyłem w to co mówię, kiedy kłamię

A sam boje się przyznać, ile naprawdę kłamałem

Wciąż upewniam się, że jesteś ze mną

Z tym wszystkim, co jesienią przynosi mi ciemność

I wiem, że jestem zły

Wiem, że nie masz prawa wierzyć mi i wierzyć we mnie

W jakikolwiek z nowych dni

Jestem tu bo miałem, bo wybrałem by być tu z Tobą

Widzę ile nam zabrałem i chcę cierpiеć to razem, słowo

Dlatego krzyczę

Już widzę ile nam zabrałеm i przecierpimy to ze sobą

Z każdą dobą żyję wolniej, biorę oddechy spokojniej

Kiedy mogę być tak obok i

Nie obchodzi mnie co zostanie tu po mnie

Za paręset lat zbudujemy to na nowo

Oplatam Cię jak wiatr

Jak zapach słońca

Nie widzę Ciebie w nas

Tak blisko końca

A wszystkie moje sny

W których wierzyłam Ci

Zostawiły mnie samą

Nie mam już obok być

Siły by dalej iść

Dałabym wszystko za nią

Zbyt cicho mówiłaś co znaczy nie ma

Czekam gdzie iść stąd chcesz, byleby tam gdzie ja

Nie zliczę kroków gdy nie liczy się jak

Mam skończyć tak jak Ty, dopóki tylko się da

Choć słowa bolą nas, nie boje się ich

Czas nie powiedział nie tym słabszym niż my

Mam dosyć krótkich słów i zbyt długich zdań

Chcę poczuć tak jak Ty, jeśli tylko się da

Nie mam powodu żeby wyrwać się

Masz w rękach głowę mą i całego mnie, bo chcę

Bo kończę wreszcie chować wstyd

Wiedziałaś po co to, a nie mówiłaś nic

Nauczyliśmy się tu żyć jak jedno

Każdy kolejny świt ma dać Ci pewność

Ustawiłaś nas tu i tu już zawsze będę

Nie dam Ci nic, czego nie masz we mnie

Oplatam Cię jak wiatr

Jak zapach słońca

Nie widzę Ciebie w nas

Tak blisko końca

A wszystkie moje sny

W których wierzyłam Ci

Zostawiły mnie samą

Nie mam już obok być

Siły by dalej iść

Dałabym wszystko za nią