The Lonely Star

تو شب سیاهی سکوت دره های دور

همه میگن نرو که گم میشی تو راه کور

ولی من از نبودن طلوع خسته ام

میخوام برم تا اون بالای قله های نور

از هجوم انجماد یاس خسته ام

از سکوت روزگار نحس خسته ام

نگو بمون نمیتونم باید برم

میخوام برم تا اوج کهکشون روشنی

تو برکه رهایی ستاره آب تنی

دلم گرفت از این همه هجوم دلهره

میایی بریم بگو هنوز با منی

بیا با هم بریم اون بالای اون بالاها

با اینکه بال و چشم و همه وجود ما

تو آتیش این ستاره تنها میسوزن

بیا با هم بریم تا ته این کهکشان

سالهای نوری دور از عمق این آتشفشان

اونجا که هیچی دیگه تهدیدت نمیکنه

بیا با هم بریم اون بالای اون بالاها

با اینکه بال و چشم و همه وجود ما

تو آتیش این ستاره تنها میسوزن

صخره ام سنگ می شم با جاری رود میبارم

زیر آسمونی که ستاره هاش واسه سالها پیشن

امید یه ترسه باور اما سفت و سخته

میشکافه دل خاکو خورشید تو دل و جون ما

بیا با هم بریم اون بالای اون بالاها

با اینکه بال و چشم و همه وجود ما

تو آتیش این ستاره تنها میسوزن

بیا با هم بریم تا ته این کهکشان

سالهای نوری دور از عمق این آتشفشان

اونجا که هیچی دیگه تهدیدت نمیکنه