Wilk

Podróżujemy stadnie po zakrętach tego życia

Świat zna nas dokładnie, nie mamy nic do ukrycia

Przeżywamy indywidualnie i czasem mamy tak

Że chcielibyśmy umieć znikać lub żyć normalnie

Zdejmować kostium superbohatera

I nie znać życia, w którym ktoś za nas wybiera

Mieliśmy alternatywę ale zwyczajność jest nudna

Wolimy znać świat zza kurtyny; czerwona pigułka

W wilczej skórze kroki przez bezsenność

Zakochani w naturze przynosi słodki sen nerwom

Muzyka miasta układa pijane ballady

Poza systemem wymyśliliśmy swoje zasady

Feniks nie umiera, koty żyją razy 9

Słowo nigdy się nie ściera zapisane na papierze

Patrzę w niebo, księżyc zaprasza do tańca z nimi

Z całych sił próbuję pozbyć się kagańca

I wyć ze szczęścia, potem ruszyć swoją drogą

W galaktyce marzeń, trzymając kometę za ogon

Nie wiem dlaczego my, dlaczego ja

Dostałem złoty los od przeznaczenia

I mógłbym być gdziekolwiek, ale wole być tu

Razem z wilkami wyjąc dumnie do nieba

Wilcze zwyczaje, długie podróże w samotność

Bo wszystko jest lepsze od gapienia się w okno

Kiedy świadkiem jest czas co triumfalnie się śmieje z nas

I cierpliwie się przygląda jak dziczeje

Zatem uciekam, stworzyłem się tu po coś innego

Kiedy mózg pomysłami przecieka i głodne jest ego to

Nie ma barier, barterów, łapówek

Kiedy to się pojawia uciekam jak Struś z kreskówek

Przed sobą, kusi by łapę sobie odgryźć

Lub wystawić się na strzał i świadomości się pozbyć

Pamięć nas zmienia, zakłada łańcuch strachu

Bezsilność jak w śnie, który zrywasz z przerażenia

Wolność pociągający stan, lubię smak, trans

Niemal narkotyczny stan uniesienia

Gdy mieszkasz pod niebem gwiazdy są domem

To cała reszta nie ma żadnego znaczenia

Nie wiem dlaczego my, dlaczego ja

Dostałem złoty los od przeznaczenia

I mógłbym być gdziekolwiek, ale wole być tu

Razem z wilkami wyjąc dumnie do nieba