Aperol

Popił jej serce Aperolem

Wiatrak nad pocałunkiem kręcił się na nie

Westchnęła potem, on poszedł do baru

Krokiem marynarza śródmiejskich mórz

Który złowił już, choć może przy dnie

Ta da, pa pa, padam

Pa da, pa pa, padam

Inny sam, sam dalej, rzeźbi ją w myślach jak syrenkę

Wisła szumi, gładzi tym czas

Chciałbym połączyć ich spojrzenia

Nad kieliszkami, ale zamknięci w swoich marzeniach

Jak w klatce kos

Ta da, pa pa, padam

Ta da, pa pa, padam

Esemes przyszedł do samotnego

Pokręcił głową i zwija się

Gdzie indziej też jest letnia noc

Do tamtej wrócił cierpki donżuan

Patrzy znów w niego jak w święty obraz

To skończy się źle, skończy się źle

Z głośnika Lesław śpiewa o swetrach

A miłość wieje kędy chce, kędy chce

Chyba tu była, trochę wypiła

Wraca do rzeki i płacze w głębinie

Lub śmieje się, cholera wie

Ta da, pa pa, padam

Ta da, pa pa, padam