Wędrówka dusz

Przede mną wizję, w których zaraz wszystko skończy się

Nawet gdy zamknę oczy, widzę nadchodzący kres

Nie wybrzmiewa żadna pieśń

Ostał się gasnący szept

Przez echo świata kroczy z dumą, już jedynie śmierć

W tańcu hipnozy niezauważenie zapadł zmierzch

Ty nadal myślisz, że to sen

Nikogo nie obudzi śpiew

I pragnę Ci uwierzyć, że nie mylisz się

Aby dzień mógł już wyjść zza chmur

Lecz później nie będziesz pamiętać nic

Lepiej śnić niż obudzić się tu

To wędrówka dusz

Zapomnianych niczym więź

Nie zawrócą już

Odpływamy w złudny rejs

To wędrówka dusz, to wędrówka dusz, to wędrówka dusz

To wędrówka dusz, to wędrówka dusz, to wędrówka dusz

To wędrówka dusz, to wędrówka dusz, to wędrówka dusz

To wędrówka dusz, to wędrówka dusz, to wędrówka dusz

Pod wodą mosty zgody został mi jedynie śmiech

Zagłuszył prośby, modły w nocy padający deszcz

Nikogo nie obudzi śpiew

Czy nadal myślisz że to sen?

Chciałbyś uwierzyć że nie mylę się

Aby dzień mógł już wyjść zza chmur

I choć nie ma ucieczki

To niech nadzieja się tli do utraty tchu

To wędrówka dusz

Zapomnianych niczym więź

Nie zawrócą już

Odpływamy w złudny rejs

I choć nie ma ucieczki

To niech nadzieja się tli do utraty tchu

To wędrówka dusz, to wędrówka dusz, to wędrówka dusz

To wędrówka dusz, to wędrówka dusz, to wędrówka dusz

To wędrówka dusz, to wędrówka dusz, to wędrówka dusz

To wędrówka dusz, to wędrówka dusz, to wędrówka dusz