Khoone

احساس کردم توی ۳۵ سالگیم

باید این آهنگ برای

شروع داستانی که در چند سال پیش داشتم بخونم

آدمی که تصمیم میگیره از فضایی که توش هست بیرون بزنه

و هیچوقت خونشو یادش نمیره

قلبی که شکست، دستی که نوشت

از دلش میخواست که بیشتر فقط بده وقت بهش

خوب میدونست که بیشتر از این حقشه

دست به کار شد

بال و پر گرفت با تنهاییاش

میساخت دوستیشو

با دلتنگیاش، از خونه دور میشد

از نفرینا گذشت، ترسید اما موند

به خودش قول داده بود و خودشو کشوند

من این خونرو

همه جا با خودم

میبرم، میبرم، میبرم

میبرم، میبرم، میبرم

تو خونه هوای سرد زد، پاشد و بساط جم کرد

همونو چسبید به نقشش، همه فکر میکردن بچه اس

جلوی آینه میگفت، نقشه هاتو تا چیدی برو

تا روز رفتن رسیدو، تن تا برزخ کشیدو

آرزوتو پاک نویس کن

من این خونرو

همه جا با خودم

میبرم، میبرم، میبرم

میبرم، میبرم، میبرم

من این خونرو

همه جا با خودم

میبرم، میبرم، میبرم

میبرم، میبرم، میبرم

قلبی که شکست، دستی که نوشت

از دلش میخواست، که بیشتر بده وقت بهش

میدونست که بیشتر از این حقشه

دست به کار شد اون

بال و پر گرفت