Poso

Κατέβασε ένα αστέρι και ακολούθα πριν θαμπώσει

Δε χάνεις τα φτερά σου αν τα πόδια έχουν βιδώσει

Τα πετάγματα σου τα εκτιμάς μετά την πρώτη πτώση

Κοίτα να πλουτίσεις αλλά από ζωή και γνώση

Και είναι τόσοι που διέπονται απ' τα φράγκα συνεχώς

Τα φράγκα είναι εργαλείο μπράδερ, όχι αυτοσκοπός

Τα λέω όπως έχουνε, δεν παίζει κωδικός εκπτωτικός

Είμαστε αγρίμια, μας κρατάει ένας σκοπός ενωτικός

Όλοι εξοικειωμένοι με το θέαμα της βίας

Θηράματα του φόβου, κυνηγοί της ευτυχίας

Οι απόγονοι του νέφους, τα παιδιά της δυστοπίας

Ποιανού είσαι εσύ ρωτούσαν και απαντούσα της πλατείας

Βρήκα τα πατήματα μου, τώρα πια δεν είμαι rookie

Είμαι μπάσο - μπότα, μα είμαι και τζουράς - μπουζούκι

Ακούμε ραπ στα πάρκα και αμανέδες στο κουτούκι

Ζούμε και για αυτούς που λείπουν, Rip στο μαύρο λούκι

Και όταν δεν έχεις που να κρατηθείς

Σου δίνω το φιλί της αντοχής και καταδύω σαν ιχθύς

Για να 'χεις θάρρος πρέπει να αντέχεις να φοβηθείς

Όπως για να αγαπάς πρέπει και να ξέρεις να αγαπηθείς

Είναι το ραπ φωλιά, κρυψώνα, το χωριό και το νησί μου

Το νιώθω όπως ποτέ μες στην καρδιά και το πετσί μου

Σου υπόσχομαι νερό μες στο κρασί μου και ότι η μάχη για ζωή δεν ξαναπαίρνει αναβολή

Είσαι μαζί μου

Πόσο αντέχεις να βγεις έξω απ' του μυαλού τη ματιά

Πόσο κρατάει ένα ταξίδι από τη λύπη στη χαρά

Πόσο φοβάσαι να δεις και να ακούσεις τι σου λέει η καρδιά

Πόσο κοστίζει πες μου το να παραμείνουμε παιδιά

Πόσο αντέχεις να βγεις έξω απ' του μυαλού τη ματιά

Πόσο κρατάει ένα ταξίδι από τη λύπη στη χαρά

Πόσο φοβάσαι να δεις και να ακούσεις τι σου λέει η καρδιά

Πόσο κοστίζει πες μου το να παραμείνουμε παιδιά

Ανήσυχος ακόμα, αυτό σημαίνει μπλέξιμο

Με σβήσανε στα επείγοντα με ένα stedon ενέσιμο

Σου άφησε κατάλοιπα το πρώτο σου το δέσιμο

Και ενώ δεν κουβαλάς φοβάσαι μη σου κάνουν πέσιμο

Έχω μια ανάγκη για αλλαγή, μια νέα εποχή

Μια απαλλαγή γιατί δε δέχομαι τη διαταγή

Μια ευαίσθητη ψυχή, στην τσέπη αγωγή

Ναι, είναι σύντομη η ζωή, μα θέλει αντοχή

Πώς να διώξω αυτά τα σύννεφα καρδιά μου

Θέλω πάρα πάνω χέρια δε μου φτάνουν τα δικά μου

Πώς να νιώσω ασφαλής που 'σαι κοντά μου

Αν δε βλέπεις τα σκοτάδια που έχω μέσα στη σπηλιά μου

Επιζών του πανικού, πάντα πιστός στο ραντεβού

Αυτό είναι για τη Μάγια, τον Jaul, και τον Κοβού

Αν θες να βρεις τον δάσκαλο σου, είναι στα βάθη του κενού

Πιστεύω στην ιδέα ενός σκοπού ενωτικού

Εμείς θα μείνουμε, καταλαβαίνω γιατί φεύγουνε

Η συμπόνια προϋποθέτει πόνο να έχουμε

Και είναι πολύ περήφανοι για να το αντέξουμε

Δε μάθανε να ανοίγονται, δε μάθανε να πέφτουνε

Κατάλαβε με λίγο, φοβάμαι να μη φύγω δίχως να 'χω ξεδιψάσει

Και αν η δίψα μου είναι ατελείωτη τι γίνεται

Συνεχίζει το ταξίδι μου στη χάση

Πόσο αντέχεις να βγεις έξω απ' του μυαλού τη ματιά

Πόσο κρατάει ένα ταξίδι από τη λύπη στη χαρά

Πόσο φοβάσαι να δεις και να ακούσεις τι σου λέει η καρδιά

Πόσο κοστίζει πες μου το να παραμείνουμε παιδιά

Πόσο αντέχεις να βγεις έξω απ' του μυαλού τη ματιά

Πόσο κρατάει ένα ταξίδι από τη λύπη στη χαρά

Πόσο φοβάσαι να δεις και να ακούσεις τι σου λέει η καρδιά

Πόσο κοστίζει πες μου το να παραμείνουμε παιδιά