ขวัญอ่อน

หยาดน้ำค้างพร่างพรม พี่ขื่นขมฤทัย

เจ็บทรวงใน ปล่อยใจทิ้งให้เจ้าเหงา

เจ้าจึงทิ้งฟูกนอน บรรจถรณ์สองเรา

ราตรีกาล จับตัวเจ้าไปให้ใคร

กลิ่นเรือนกายเจ้ายังอยู่ แต่เจ้านั้นไปอยู่หนใด้

อยากให้ใจพี่มลายไปแต่บัดนี้

ก็เข้าใจและไม่เคืองโกรธ เฝ้ากล่าวโทษตัวเองไม่ดี

นับจากนี้ชีวิตคงไร้หมุดหมาย

ขวัญเจ้าเอย ขวัญเอย ขวัญอ่อน

พี่คงปล่อยเจ้าร้าวรอน สุดแสนสั่นคลอนเลื่อนลอย

ขวัญเจ้าเอย เออ เอย ขวัญอ่อน

พี่จะสร้างรังสร้างคอน เฝ้าคอยเจ้าคืนย้อนมา หาพี่เถิด

(พี่จะสร้างรังสร้างคอน เฝ้าคอยเจ้าคืนย้อนมา นะคนดี)

อยู่แห่งไหนคนดี อ้อมอกนี้เฝ้าคอย

อย่างน้อยๆ นี่คือวิมานในฝัน

กัดก้อนเกลือเจ้ายอม เหนื่อยก็พร้อมฝ่าฟัน

พี่ดึงดัน สุดท้ายเจ้าปันหัวใจ