แสงแรก

ความมืดมิด อยู่ตรงนี้

ไม่มีแสงดาวสักดวง ไม่เห็นแสงเดือนดวงไหน

ควานหา ว่าตัวฉันยืนที่ใด

ไม่รู้ไม่เจออะไร

ข้างในดวงใจ ใครที่เห็นฉันบ้าง

มีแต่ความกลัว กลัวเพราะมันแสนอ้างว้าง

หลับตาลืมตาไม่ต่างกันเลย ไม่เจอสักครั้ง

เมื่อไหร่คืนนี้จะเช้า

เมื่อไหร่ค่ำคืนเหน็บหนาว จะเป็นเพียงแค่ฝัน

ตอนนี้ข้างในจิตใจ มันแสนทรมาน

จะผ่านมันไปได้ไหม

ได้แต่เหม่อมองไปสุดตา

รอคอยแค่เพียงลำแสง ที่ส่องมาจากฟ้า

สลายทุกความมืดมน ให้พ้นเป็นวันใหม่

ยังคงมีจริงใช่ไหม

พรุ่งนี้ที่ฉันนั้นเฝ้ารอ

กับชีวิต ที่มืดมิด

แค่อยากขอใครสักคน นำทางฉันมีบ้างหรือไม่

ข้างในดวงใจ ใครที่เห็นฉันบ้าง

มีแต่ความกลัว กลัวเพราะมันแสนอ้างว้าง

แค่อยากมีใครสักคนที่พอเข้าใจ ฉันบ้าง

หลับตาลืมตาไม่ต่างกันเลย ไม่เคยเห็นสักครั้ง

ข้างในดวงใจ มีใครเห็นหรือไม่

เจ็บปวดเพียงใด ขอเพียงแค่ใครสักคน

ได้โปรดนำทางและฉุดให้ฉันได้หลุดได้พ้น

เมื่อไหร่ชีวิตจะเช้า

เมื่อไหร่ค่ำคืนเหน็บหนาว จะเป็นเพียงแค่ฝัน

ตอนนี้ข้างในจิตใจ มันแสนทรมาน

จะผ่านมันไปได้ไหม

ได้แต่เหม่อมองไปสุดตา

รอคอยแค่เพียงลำแสง ที่ส่องมาจากฟ้า

สลายทุกความมืดมน ให้พ้นเป็นวันใหม่

ยังคงมีจริงใช่ไหม

ยังเหม่อรอใครคนนั้น

รอคอยให้คนอย่างฉันเจอคนที่เข้าใจ

สลายทุกความมืดมน เปลี่ยนฉันเป็นคนใหม่

ยังคงมีจริงใช่ไหม

สักคนที่นำทางหัวใจ

เห็นแสงแรกของชีวิต

สลายทุกความผิดหวัง ฉุดฉันให้เดินไป

ยังมีจริงใช่ไหม

คนนั้นที่ฉันนั้นเฝ้ารอ

ใครสักคนที่เข้าใจ