歌词
ยังคงเป็นคนธรรมดา บางเวลาก็ดี แม้บางทีไม่ค่อยยอมใคร
อยู่ท่ามกลางคนธรรมดา มีบางคนรักกัน มีบางวันก็โดนทำร้าย
วันไหนเมื่อถึงที่สุด ที่ใครซักคนทนได้
วันไหนหัวใจ ถูกทำให้ยับเยิน วันนั้นคืออันตราย
สัตว์ร้ายที่ซ่อนลึกๆในใจฉัน ถูกปลุกขึ้นมาเมื่อไร
อาจเลวร้ายจนไม่มีทางจะหยุดมัน และอาจมีคนถึงตาย
อย่าบีบคั้นให้ฉันนั้นต้องฝืนทน
อย่า บังคับให้ฉันต้องไม่ใช่คน..จะได้ไหม
(ยอม ทน ยอม จน บางทีเกินจะยอม ทน ยอม จน มันจะไม่ทน)
ต่างก็เป็นคนธรรมดา คนที่มีหัวใจ มีอะไรก็เข้าใจกัน
อย่ากดดันคนธรรมดา ให้เป็นคนเลือดเย็น ทั้งที่เป็นมนุษย์เหมือนกัน
วันไหนเมื่อถึงที่สุด ที่ใครซักคนทนได้
วันไหนหัวใจ ถูกทำให้ยับเยิน วันนั้นคืออันตราย
สัตว์ร้ายที่ซ่อนลึกๆในใจฉัน ถูกปลุกขึ้นมาเมื่อไร
อาจเลวร้ายจนไม่มีทางจะหยุดมัน และอาจมีคนถึงตาย
อย่าบีบคั้นให้ฉันนั้นต้องฝืนทน
อย่า บังคับให้ฉันต้องไม่ใช่คน..จะได้ไหม
(เฮ้ ไง เราเป็นคนด้วยกันมะ เลิกทำตัวอยู่เหนือคนอื่นซะ
โตๆละ เข้าใจมะ มีความอดทนจำกัดนะ พอได้ละ
ก่อนที่ทุกอย่างจะวุ่นวาย พังทลาย)
สัตว์ร้ายที่ซ่อนลึกๆในใจฉัน ถูกปลุกขึ้นมาเมื่อไร
อาจเลวร้ายจนมันไม่มีเหลือความเป็นคน ทุกอย่างก็คงวอดวาย
(มันไม่มีทางไป)
อย่าบีบคั้นให้ฉันนั้นต้องฝืนทน
(ก็สู้ให้ขาดใจ)
อย่า บังคับให้ฉันต้องไม่ใช่คน..จะได้ไหม
(ทำไมต้อง ยอม ทน ยอม จน บางทีเกินจะยอม ทน ยอม จน จากนี้จะไม่ทน)
Written by: อภิชาติ พรมรักษา, เหนือวงศ์ ต่ายประยูร


