อย่ามากมาย

ฉันก็ไม่รู้ไม่รู้เหมือนกัน พอเจอเธอนั้นมันจะไม่สบาย

แตะหน้าผากแล้วเหมือนจะเป็นไข้ มันเป็นอะไรนักหนา

เมื่อไรเธอนั้นแค่หันมองมา ใจสั่นมือชาอาการเริ่มสับสน

โมโหจริงๆ คิดแล้วก็ยิ่งวุ่นวายวกวน

ก็ใจมันหวิว อยากจะพลิ้วลอยไปใกล้ๆ เธอ

เป็นอย่างนี้สักวันคงรักเธอ ไม่อยากเจอกับเธอสักพักคงดี

บอกใจตัวเองว่าอย่าว่าอย่ามากมาย อย่าไปให้ท้ายหัวใจจนคุมไม่อยู่

กลัวเธอนั้นจะรู้ แอบรักเธอมาตั้งนานเท่าไร

บอกใจตัวเองว่าอย่าว่าอย่าดิ้นรน กลับไปฝึกฝนวิชาควบคุมหัวใจ

ทำได้เมื่อไรแล้วค่อยกลับไปหาเธอ

หัวใจของฉันมันชักเกินเลย อยากลองทำเฉยไม่ต้องคิดอะไร

ปล่อยเป็นอย่างนี้ชักไปกันใหญ่ ไม่นานใจคงละลาย

ฉันควรต้องพักหยุดรักสักวัน แต่กลัวว่าฉันนั้นจะห้ามใจไม่ไหว

กลัวต้องละเมอ กลัวต้องรักเธอหมดทั้งหัวใจ

ก็ใจมันหวิว อยากจะพลิ้วลอยไปใกล้ๆ เธอ

เป็นอย่างนี้สักวันคงรักเธอ ไม่อยากเจอกับเธอสักพักคงดี

บอกใจตัวเองว่าอย่าว่าอย่ามากมาย อย่าไปให้ท้ายหัวใจจนคุมไม่อยู่

กลัวเธอนั้นจะรู้ แอบรักเธอมาตั้งนานเท่าไร

บอกใจตัวเองว่าอย่าว่าอย่าดิ้นรน กลับไปฝึกฝนวิชาควบคุมหัวใจ

ทำได้เมื่อไรแล้วค่อยกลับไปหาเธอ

บอกใจตัวเองว่าอย่าว่าอย่ามากมาย อย่าไปให้ท้ายหัวใจจนคุมไม่อยู่

กลัวเธอนั้นจะรู้ แอบรักเธอมาตั้งนานเท่าไร

บอกใจตัวเองว่าอย่าว่าอย่าดิ้นรน กลับไปฝึกฝนวิชาควบคุมหัวใจ

ทำได้เมื่อไรแล้วค่อยกลับไปหาเธอ

ทำได้เมื่อไรแล้วค่อยกลับไปหาเธอ