Η Αγάπη Και Ο Καπνός

Για εμάς.

Για τα παιδιά μας.

Για την Αθήνα.

Για τα ζώα.

Και για τα δέντρα.

Για τα ποτάμια και για τις θάλασσες.

Και για τους άλλους ανθρώπους.

Να μην ξεχνάμε ποτέ τους άλλους ανθρώπους.

Για τον κινηματογράφο.

Για την μουσική.

Κοιμόμαστε σαν απαλές νότες και ξυπνάμε σαν κραυγές το πρωί.

Γιατί μας ακούει από το διπλανό διαμέρισμα το πλάσμα τους.

Τουλάχιστον δεν είναι ξαπλωμένο στο δικό μας κρεβάτι.

Στο δικό μας κρεβάτι έχει μόνο κούπες ζεστές,

τηλεκοντρόλ και τέσσερα φλοράλ μαξιλάρια.

Η αγάπη (το κόκκινο) ή ο καπνός (ταινία στο βίντεο).

Λιγοστεύουν (εξετάσεις αίματος) τα πρόσωπα (γύρω μας).

Η αγάπη (το κόκκινο) ή ο καπνός (τα all star της να κρέμονται).

Λιγοστεύουν (Ζωοδόχου Πηγής) τα πρόσωπα (και Ανδρέα Μεταξά γωνία).

Από την. Βλέπουμε την.

Φωτιά στην ίσως πόλη.

Θυμόταν πότε δεν. Έκλαιγε λουλούδια. Άναβε δεν.

Χωρίζουμε με τον πατέρα σου.

Θέα απ' την κουζίνα η Ακρόπολη.

Φορώντας τα αίματα που τους φόρεσαν αυτοί που τους έντυσαν.

Τα παιδιά θα θυμηθούνε τα πάντα.

Τα παιδιά θα θυμηθούνε έναν φόβο απ' το μέλλον.

Και μια μέρα θα θυμηθούν τον πατέρα τους

Θα αγκαλιάσουνε για πάντα μια κάμερα.