Arsi

Κάθομαι σαν το σκοπό

Γύρω από όλες μου τις προσδοκίες και απ' όσα να κάνω δεν είχα σκοπό

Η ατμόσφαιρα πλήττει από αυτούς που σου μοιάζουμε και αν με ρωτάς ήθελα να στο πω

Γιατί κάποια μέρα όλοι σβήνουν σαν φάροι και είν' άσχημο να 'ναι κενό το στοπό

Και άμα κοιτάξεις πιο πίσω, θα δεις τα παιδιά που βίωσαν κάποια άλλη πορεία

Το μένος πηγάζει από την αλληγορία παρά τις ενδείξεις και πέρα απ' το εγώ

Μεγάλη ευθεία και γύρω κενό, χωρίς κάποια στροφή, όταν η γη μου ατροφεί

Βλέπω κενό, όλοι βουτάνε και αντιλαμβάνομαι πως εκκρεμώ

Δεν έχω άλλα λόγια ξεμένω, το στόμα στεγνό και ραμμένο

Υποβρύχιες μνήμες, σωσίβιες λέμβοι των αμαρτωλών

Κάλπικοι φίλοι, σε ένα άδειο παρόν

Μάρτυρες μια αποκάλυψης άμεσης που ήτανε να έρθει και προ των πυλών

Απ' τις καρέκλες των προεδρικών

Σειρήνες ηχούνε των πολεμικών

Ενδεχομένως σημαίνει ότι υπάρχουνε τρόποι λοιπόν για να γιάννουν οι τραυματισμένοι

Η υπερηφάνεια είναι πριν απ' την καταστροφή, η αλαζονεία είναι πριν απ' την πτώση

Και αν έχω στραβώσει είναι γιατί έχω νιώσει πως γίνεται η αλώβητη γη ματωμένη μουνόπανα

Εει άιντα

Ζούμε απ' τα ηλιοβασιλέματα

Και μες στο κεφάλι μας θέματα

Εει μάγκα

Θα δεις πως γυρνάνε τα ψέματα

Στην πόρτα σου απ' έξω σαν δέματα

Με μια σακούλα και μια προσμονή

Λίγο από πίστη και θέληση

Δυο φιλαράκια και εκείνη, ένα μεσημέρι για να μην βιώσεις τη στέρηση

Εει άιντα

Ζούμε στην άρση

Πόσο την ταΐζεις και που θα σε φτάσει

Ανοίγω τα μάτια να δώ στον γκρεμό πόσοι κάνουν ελεύθερες πτώσεις

Και έχω ζηλέψει χειμώνες που σ' έκλεβαν με νοσηρές χιονοπτώσεις

Αρχίζω τις επανορθώσεις

Μα δένονται κόμπο οι γλώσσες

Ρίξε ένα δάκρυ σε χώμα βαρύ την καρδιά μου προτού ξεριζώσεις

Ματώνουμε εδώ δια ζώσης

Τα ελαττώματα γίνανε γνώσεις

Με τα πόδια πατάμε σε κάρβουνα

Αναμένα, αναμένουμε ενώσεις

Με τα σώματα μέσα σε ασώματα

Υλικά για να βρούμε αντισώματα

Κουλουριάζουμε σε νεφελώματα μέσα, μα εδώ δεν ποικίλλουνε στρώματα

Να πατήσουμε πάνω τους φίλε

Γι' αυτό φτύνει το στόμα μας τύφο

Αναλύοντας πάλι τον γρίφο

Δεν με νοιάζει καθόλου αν σε πείθω

Δεν με νοιάζει καθόλου αν έφυγες

Δεν με νοιάζει καθόλου που λείπεις

Έχω κάνει κουμάντο για εκείνο το διάστημα τα απομεινάρια της λύπης

Έχω επενδύσει σε 'μας και δουλεύω για 'μας

Όσοι ξέρετε, ξέρετε

Και έχω κερδίσει εδάφη για 'μας, αν το χάσω θα με επαναφέρετε

Όμως υπάρχουν φορές που 'μαι μόνος και μόνο η πάρτη μου μένει

Το λέω να 'μαστε ξηγημένοι

Παλιά μου συνήθεια κομμένη

Εει άιντα

Ζούμε απ' τα ηλιοβασιλέματα

Και μες στο κεφάλι μας θέματα

Εει μάγκα

Θα δεις πως γυρνάνε τα ψέματα

Στην πόρτα σου απ' έξω σαν δέματα

Με μια σακούλα και μια προσμονή

Λίγο από πίστη και θέληση

Δυο φιλαράκια και εκείνη, ένα μεσημέρι για να μην βιώσεις τη στέρηση

Εει άιντα

Ζούμε στην άρση

Πόσο την ταΐζεις και που θα σε φτάσει

Δεν επιλέγουμε το που γεννιόμαστε

Πώς να τα βάλω μαζί σου

Δεν είσαι υπεύθυνος για τα αδικήματα που 'χουνε κάνει οι γονείς σου

Δεν κοιτάω την τσέπη, το φύλο, τα γούστα σου και το ποια είναι η φυλή σου

Βλέπω στα μάτια σου αυτή την πληγή που αποφεύγει να αγγίξει η φωνή σου

Στη φυσική δεν μας μάθαν τον νόμο της πτώσης

Τον μάθαμε μόνοι μας

Όταν πνιγόμασταν μέσα στο πέλαγος και μας βύθιζαν οι φόβοι μας

Δεν επιπλέει καμία σανίδα αν δεν ακουστούνε οι πόνοι μας

Δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι μα μες στην παρέα σεβόμαστε όλοι μας

Είμαι φωτιά και σκοτάδι

Καθ' οδών το μεγάλο μου χτύπημα

Δεν έχω σώσει κανέναν

Τα λόγια που ακούω τα αφήνω είναι ασήκωτα

Αν δεν πετύχει το επόμενο

Τότε δεν πέτυχα τίποτα

Δεν φτάνεις το φως της σελήνης άμα δεν περάσεις μέσα από τα σύννεφα

Οι στίχοι μου πήγαν και φώλιασαν στην μοναξιά σκοτεινών δωματίων

Πάνω σε τσάντες και μέσα στο άγχος απόδοσης κάτι βιβλίων

Σε κάτι μεγάλα κενά από την έλλειψη αποδοχής του γονέα

Και σε κάτι καμένα ηχεία μέσα σε αμάξια που αράζουν στη θέα

Εει άιντα

Ζούμε απ' τα ηλιοβασιλέματα

Και μες στο κεφάλι μας θέματα

Εει μάγκα

Θα δεις πως γυρνάνε τα ψέματα

Στην πόρτα σου απ' έξω σαν δέματα

Με μια σακούλα και μια προσμονή

Λίγο από πίστη και θέληση

Δυο φιλαράκια και εκείνη, ένα μεσημέρι για να μην βιώσεις τη στέρηση

Εει άιντα

Ζούμε στην άρση

Πόσο την ταΐζεις και που θα σε φτάσει