Drzewa ruszają w drogę

Słuchaj nas

Niebo jest chore, las moknie, w niebie dziurawe jest dno

Popatrz, dziewczyna przy oknie siedzi i gapi się w noc

Gdy ją zapytasz co w oknie widzi, odpowie ci to:

Drzewa zbierają się w drogę, słychać po nocy ich głos

Trzeba wreszcie coś postanowić

Trzeba ludzkiej położyć kres zachłanności

Dłużej już czekać nie mogą, widząc niepewnym swój los

Drzewa zwołują się w drogę, słychać po nocy ich głos

Słuchaj no, ty, słuchaj no, ty, z tej strony rzeki

Słuchaj no, ty, słuchaj no, ty, po tamtej stronie

Chyba już czas, pora, by iść, świt niedaleki!

Gdy wyjdziecie z domów o świcie

Z domów swoich na drogę, cóż zobaczycie

Stało się przecież na koniec to, co musiało się stać

Wielkim zielonym pochodem drzewa ruszyły przez świat

Słuchaj no, ty, słuchaj no, ty, z tej strony rzeki

Słuchaj no, ty, słuchaj no, ty, po tamtej stronie

Chyba już czas, pora, by iść, świt niedaleki!

Cóż ugasi pożar, gdy cała

Studnia cierpliwości się już wyczerpała

Groźnie huczące na wietrze już nie lękają się nas

Drzewa ogromne jak wieże wchodzą przemocą do miast

Niebo jest chore, las moknie, w niebie dziurawe jest dno

Popatrz, dziewczyna przy oknie siedzi i gapi się w noc...