Sepido Siah

تو خراب من آلوده مشو

غم این پیکر فرسوده مخور

قصه ام بشنو و از یاد ببر

بهر من غصه بیهوده نخور

تو سپیدی من سیاهم

خسته ای گم کرده راهم

تو به هر جا در پناهی

من به دنیا بی پناهم

تو طلوع هر امیدی

من غروبی نا امیدم

تو سپید و دل سیاهی

من سیاه دل سپیدم

نه قراری نه دیاری که بر آن رو بگذارم

به چه شوقی به چه ذوقی دگر این ره بسپارم

چه امیدی به سپیدی که به رنگ شب تارم

تو سپیدی من سیاهم

خسته ای گم کرده راهم

گنه تو بی گناهی

بی گنه غرق گناهم

تو طلوع هر امیدی

من غروبی نا امیدم

تو سپید و دل سیاهی

من سیاه دل سپیدم

شوق بودن بوده تنها اشتباهم اشتباهم

تو سپیدی من سیاهم

خسته ای گم کرده راهم

گنه تو بی گناهی

بی گنه غرق گناهم