Havnatt

Månen reiser i havet sin veldige sokkel av sølv Ein motorbåt dunkar tillhavs med glitrandre spor og Er borte- Månen blir vaskar tillands av havet som brusar så vide Blir klaska og klaska til skum mot verdens mørkt Sovande forberg- Nei, inga lampe er tent så i natt kan vi høre Havet omarme alt land med sitt bulder av lysande Brenning Lysglimt frå fjerne fyr slår inn i var søvn, og det øde Ropet frå tåkebøyer mot skip som går oss forbi langt Ute i leden- Så vide som havet vandrar vandrar mitt hjarta i natt Måkende vender mot land, - skip seiler i månens Spenn, og fjernare skip Gar i mørkt frådande hav med berre sitt kjølspor av Moreldstrøm Som smuldrande streng til et fjernt kontinent, havdøgn På havdøgn bak-