Miðdegi

Eins og dalalæðan skreið um hlíðarnar,

Við læddumst hljótt um stræti borganna.

Frá óttu fram á miðjan morguninn

Hljóðrænt myrkur streymir um mín vit.

Á dauðans vængjum svíf

Fram á rauða nótt.

Á dauðans vængjum svíf.

Frá náttmáli uns dagur rís á ný,

Með ljós í flösku fram á rauða nótt,

Við drukkum í okkur fegurðina.

Af sárri reynslu, og bitri, vitið vex.

Á dauðans vængjum svíf

Fram á rauða nótt.

Á dauðans vængjum svíf

Fram á rauða nótt.

Á dauðans vængjum svíf.