Vlakbij de haven

Staan heel oude huizen

Somber en donker

Bouwvallig en koud

Daar woont een meisje

Ze noemen haar Patsy

Zij is het meisje

Dat veel van me houd

Kaal en versleten

Zijn Patsy haar kleren

Ondanks die kleren

Hoort Patsy bij mij

Thuis wil geen mens

Van mijn meisje iets weten

Toch gaat mijn liefde

Voor haar nooit voorbij

Patsy, ik hoor toch bij jou

Nooit wil ik een ander als vrouw

Ook al woon je in een krot

Met de huisdeur kapot

Je weet toch hoeveel ik van je hou

Iedere nacht lig ik rustloos te dromen

Zie hoe je wacht in die sombere straat

Denkend dat ik niet meer bij je zal komen

Maar als ik kom is het misschien al te laat

Laatst vroeg een buurman

Heel zachtjes aan vader

Ken jij die Patsy, ze kwam weleens hier

Meisje is vroeg aan haar einde gekomen

Gisteren vond men haar in de rivier

Patsy, ik hoor toch bij jou

Nooit wil ik een ander als vrouw

Mijn geluk is voorbij

Jij bent niet meer bij mij

Patsy, straks kom ik bij jou