กลัว

มองกาลเวลา ก็ชวนพาได้หวั่นไหว

ใจที่มันล้ม ลมก็พัดไป

ไม่ใช่เมล็ดพันธ์ ใครเก็บเกี่ยวเอาไว้

เผื่อใจจะได้งอกเงย

ลมยังคงพา ยังคงพัดจนหมดแรง

อาทิตย์จวนสิ้นแสง เหมือนดั่งเช่นเคย

เดือนดาวข้ามฟ้า ขออย่าขึ้นมาเลย

เอื้อนเอ่ยให้ได้เศร้าใจ

กลัวฉันกลัวจนตัวสั่น

หวาดหวั่นว่าจะสิ้นใจ

มองรอบกายไม่เห็นใคร ใจฉันกลัว

คำที่ให้ลมที่ให้รัก มีความหมาย

ให้รอกันจนตาย คงได้ใกล้กัน

ทุกหยาดน้ำฝน ที่ร่วงหล่นลงฉัน

นับวันไม่เคยงอกงาม

ลมยังคงพา ยังคงพัดจนหมดฝน

ทิ้งให้ทุกข์ทน จนเป็นเนื้อดิน

ให้หนาวให้ร้อน แห้งจนกลายเป็นหิน

หมดสิ้นจะได้รักเลย

กลัวฉันกลัวจนตัวสั่น หวาดหวั่นว่าจะสิ้นใจ

มองรอบกายไม่เห็นใคร ใจฉันกลัว