Orange

ฉันนั่งทำใจอยู่นาน

ว่าจะถามใคร เรื่องของหัวใจ

สุดท้ายที่เจออยู่ข้างกาย

มีเเต่เเมวฉัน ที่เป็นเพื่อนใจ

เเต่ละคำปรึกษาเรื่องเธอที่ทิ้งฉันไป

ออเร้นจ์ก็พูดออกมาเพียงว่า

เหมียว

เหมียว (ตกลงมันเเปลว่าไง)

เหมียว

เหมียว (ก็ยังคงไม่เข้าใจ)

เธอก็ไปแล้ว ฉันควรพอได้เเล้ว

กับเรื่องเดิมๆ ปัญหาเดิมๆ ชีวิตต้องเดินต่อ

เธออยากพอเเค่นี้ ก็เพื่อนฉันไม่เตือนเเบบนี้

กรีดเล็บลงไป ข่วนหมอนลงไป พองขนให้ลุยต่อ

เเหละพอฉันหยุดถามด้วยความที่ไม่เข้าใจ

ออเร้นจ์ก็ยังบอกมามันว่า

เหมียว

เหมียว (ตกลงมันเเปลว่าไง)

เหมียว

เหมียว (ก็ยังคงไม่เข้าใจ)

มันคล้ายเธอคนที่ทิ้งไป

หน้าสวยไม่เชื่องเเละเล่นใหญ่

เลยถามมันไปก็เผื่อจะเข้าใจเธอ

ปวดหัวเรื่องเดียวยังไม่พอ

ต้องท้อเพราะเเกไอ้เพื่อนใจ

ได้ไหม หยุดได้ไหม

ไอ้คำว่า เหมียว

เเต่ละคำปรึกษาเรื่องเธอที่ทิ้งฉันไป

ออเร้นจ์ก็พูดออกมาเพียงว่า

เหมียว

เหมียว (ตกลงมันเเปลว่าไง)

เหมียว

เหมียว (ก็ยังคงไม่เข้าใจ)

เหมียว (ตกลงมันเเปลว่าไง)

เหมียว (ก็ยังคงไม่เข้าใจ)

เหมียว (ตกลงมันเเปลว่าไง)

เหมียว (ก็ยังคงไม่เข้าใจ)