歌詞
Düşerim belki bir daha kalkmam
Uyku haram oldu bana her akşam
Düşme dostun olmaz Korkma yalnızlıktan
Unutma bir tabuta iki kişi sığmaz
Tek başıma kaldım yine gecelerimi çaldın
Uyumadığım geceler hep beni benden aldı
Delirmedim hayır ama düşerim belki artık
Olsun bugüne kadar kendi başıma çabalayarak kalktım
Ne yardım edenim vardı diye hep sayfalara yazdım
Yanımda bir iki Rapçi ve ellerinde kalem vardı
Yazdık çünkü hayallerimiz aynı
Neyim var ki mikrofonla sahne sallamaktan gayrı
Yaktım geçmişi tek istediğim gelecek
Yalnızlıktan korkuyorsan gitmeyi hiç deneme
Yine de gidersen de korkunu yenip bil ki
Gerçek cesaret korktuğun halde yolunda yürümek
Unutma dostum iki kişi bir tabuta sığmaz
Bırak giden gitsin sen kader deyip kızma
Bir pire için asla yarınlarını yakma
Sen unuttun sanarken izi kalır sol yanında
Düşerim belki bir daha kalkmam
Uyku haram oldu bana her akşam
Düşme dostun olmaz Korkma yalnızlıktan
Unutma bir tabuta iki kişi sığmaz
Hayat mı zor dert ediyorum çığlıklarla
içimde park var sanki büyümeyen çocuklarda orada
Ne hayallerim battı dost denilen limanda
Ben ölmedim güçlendim dost bıçaklarıyla
Sarsılmadı hayatım tek başımayım hala
Siz olmadan da varım ben gitmem diyardan
Benim kalemimle yazılan sayfalar olsa da
Beni yakmış bil o kitabı okumam len asla
Yanındakine güvenme ölüm var dünyada
Aldığın çok ah var insan helalleş kımılda
Belki senin için gelecek tertemiz yarınlar
Bir Allah`ım var benim ve yürürüm sabırla
Haykırıp ben gökyüzüne neyi kırıp döksem
Zaman geçiyor ey insan bilmezden gelsen
Belki sözünü dinlemeyen atlayan söz kesen
Kardeşim var adı Batan kumaşı ayrı desen
Düşerim belki bir daha kalkmam
Uyku haram oldu bana her akşam
Düşme dostun olmaz Korkma yalnızlıktan
Unutma bir tabuta iki kişi sığmaz
Düşerim belki bir daha kalkmam
Uyku haram oldu bana her akşam
Düşme dostun olmaz Korkma yalnızlıktan
Unutma bir tabuta iki kişi sığmaz
Written by: Muhammed İbrahim Işık
