CASTELLANO

1-4-1-2-1, ε Τραγούδι λέω δυνατά Να ακούσουν όλα τα παιδιά Τραγούδι λέω δυνατά Ν' ακούσει η κοινωνία Μάνα Είπα στους φίλους να περάσουν να με πάρουν Μη ρωτάς που πάω με γάντια μες τα βράδια Δεν έχει όπισθεν αν φτάσουμε διόδια Θα πέσει κι ας μην θέλει και η μπάρα Να μην ρωτάς αν πάει ξημέρωμα Κι αν θα με βρει το μέλλον Κάπου μέσα στην Ελλάδα Ζω για το τώρα Και δεν κάνω πια παζάρια σ' ότι λέω Μη με παίρνεις άλλο μάνα Μ' αγαπάς ή με θέλεις νεκρό Με θυμάσαι ή να σου συστηθώ Να περάσω το βράδυ να πάμε μια βόλτα Ή πάλι μόνος θα κλειστώ Έχεις θέμα ή style φιλικό Σπρώχνεις πράσινο ή και κοκό Μ' αγαπάς ή μισείς κάθε στίχο Με θέλεις στον τοίχο να αιμορραγώ Κοινωνία ή φούσκα από σχέσεις Ρατσισμός ή δημόσιες θέσεις Είσαι άνετα, βγάζεις τον μήνα Ή πάλι στο ζήτα για να μαγειρέψεις Βάζουν τόκους ή μπαίνεις και κλέβεις Συζητάς ή όντως μ' αποφεύγεις Έχεις όνειρα, που θα σε πάει Καβάλα στη πάπια φοβάσαι μη πέσεις Είμαι εγώ ή δε μ' αναγνωρίζω Θα σκοντάψω ή όντως θα ζήσω Καλημέρα απ' τη βρώμικη Αθήνα Εδώ που το κράτος μου λέει μη μιλήσω Νταλαβέρι ή τζάμπα το ρίσκο Θέλεις ρέστα ή να τα κρατήσω Σε κουτιά από delivery πένες Μα εγώ τέτοια πένα πως θα συγκρατήσω Μ' αγαπάς ή με βλέπεις σαν στόχο Στο φανάρι ποιον να πρωτοσώσω Θα χαζέψω μια μέρα Ή θα τα πετάξω στο κάδο Κι όλα θα τα κόψω Παραμύθια για μία στο τόσο Να ξεχνάμε ότι ζούμε στο κόσμο Ένα χάδι το βράδυ το δίνω Μα τα πρωινά μου τα σκίζω από τρόπο Μ' αγαπάς ή θέλεις ότι βγάζω Αν πεθάνω που θα τα μοιράσω Θα 'ρθουν όλοι εκείνη τη μέρα Θα κλαίνε ή μόνος μου θα με διαβάσω Μια με ρίχνω και μια μ' ανεβάζω Τη ρουτίνα μου δεν την αλλάζω Ίδιο ξύπνημα, ίδιο espresso Ίδιο το πλάνο μου για να τους κάψω Θα με βρουν ή θα πάρω αεροπλάνο F16 θα ψάχνουνε μάλλον Κι εγώ θα 'χω πληρώσει πιλότο δικό μου Να πάω σ' ημισφαίριο άλλο Σε δυο χρόνια τι άλλο να κάνω Δύο άλμπουμ, το τρίτο το γράφω Κάποιοι λένε πως ίσως το χάσω Και μπλέξω με σφαίρες σαν τον Castellano Μάνα Είπα στους φίλους να περάσουν να με πάρουν Μη ρωτάς που πάω με γάντια μες τα βράδια Δεν έχει όπισθεν αν φτάσουμε διόδια Θα πέσει κι ας μην θέλει και η μπάρα Να μην ρωτάς αν πάει ξημέρωμα Κι αν θα με βρει το μέλλον Κάπου μέσα στην Ελλάδα Ζω για το τώρα Και δεν κάνω πια παζάρια σ' ότι λέω Μη με παίρνεις άλλο μάνα Σου 'χουνε βάλει λουριά και γαβγίζεις Θέλεις φαΐ και ένα στρώμα να σβήσεις Είναι καλό το κρασί και σε στέλνει Μα πρέπει στις έξι πάλι να ξυπνήσεις Είπανε σ' όλα υπάρχουνε λύσεις Μα κάθε track μου είναι ερωτήσεις Και δε με πήρε κανένας μαλάκας τηλέφωνο Για να μου δώσει απαντήσεις Μ' αγαπάς ή μου ρίχνεις κατάρες Να τσουγκρίσω ή θα βγούνε σουγιάδες Είναι τόσο λεπτή η γραμμή Σαν κι αυτή που τη σπας για να πιεις τις κρυάδες Γεννηθήκαμε όλοι με πλάνες Καρτ Ποστάλ στο ψυγείο οι Μπαχάμες Για φαντάσου να πάμε μια μέρα Να ζούμε για πάντα επάνω σε ψάθες Είσαι φουλ αδερφός Αν ξημερώματα βάλαμε μπρος Τα πρώτα διόδια, κάτω η μπάρα και πούλο Ευθεία πάμε ολοταχώς Σπάει ο καρπός, no hopes Δίχως μπαντάζ, έχει σπάσει ο καρπός Χτύπα και φύγε στα γρήγορα φίλε Γιατί δεν αξίζει να πας απ' τα γκλόπς Μάνα Είπα στους φίλους να περάσουν να με πάρουν Μη ρωτάς που πάω με γάντια μες τα βράδια Δεν έχει όπισθεν αν φτάσουμε διόδια Θα πέσει κι ας μην θέλει και η μπάρα Να μην ρωτάς αν πάει ξημέρωμα Κι αν θα με βρει το μέλλον Κάπου μέσα στην Ελλάδα Ζω για το τώρα Και δεν κάνω πια παζάρια σ' ότι λέω Μη με παίρνεις άλλο μάνα Τραγούδι λέω δυνατά Να ακούσουν όλα τα παιδιά Τραγούδι λέω δυνατά Ν' ακούσει η κοινωνία