Sfumato

Kiedyś tylko mogłem marzyć, widzieć jak za mgłą

Dzisiaj tylko stawiam kroki, przyjdzie samo to

Światło z mrokiem mi się miesza, jak Caravaggio

W zielonej butelce rose Dalibor

Jaki będzie koniec, wiedziałem na wstępie

Choć perspektywę szkicowałem przy marnym świetle

Jej ciało, jak świeże płótno, dotknę twardym pędzlem

Robim sztukę, zamieszanie, Londyn, Paryż – wszędzie

Masz nierówno pod sufitem, robisz tylko kreski

Jesteś jak sztuka – każdy chce cię szybko skreślić

Chociaż widziałem od chuja już tych scen dantejskich

U mnie otwarta kopuła, robię piękne freski

Z bratem tworzę dzieło, choć tego nie zamkniesz w ramę

Co by się nie działo, no to stoim ramię w ramię

Pośród twórców bez wyrazu ja mam własne zdanie

I wszystkim wam pokażę, tak jak na wystawie

Choć początek mglisty i trudno rozszyfrować znak

Ja jestem coraz bliżej, coraz bliżej

Wokół tysiące myśli i pośród miliona gwiazd

Ja jestem coraz bliżej, coraz bliżej, to jest ten czas

Kwiatek HAZE, palę świeczkę i mam sfumato

Widzę dźwięk, słyszę przestrzeń i chcę skumać to

Dzieje się przedstawienie, tak jak Bułhakow

Czarny kot, światłocienie, to już późna noc

Za oknem ta niewyraźna ekspozycja miasta

Moja muza i karafka z płynem w kolorze tanga

Sekwencja fraktalna, ja skupiony na detalach

Sceneria wyblakła, tu wyrosła awangarda

Rozwinąłem skrzydła, dzisiaj maluje ten obraz

To efekt motyla, coś jak Tartanowa Wstążka

Wszędzie szarzyzna, chcemy ją pokolorować

Nasze słowo na trafficach, to Kotlina nie Mediolan

Przynosisz mi natchnienie

Czuję się wyjątkowy, jak na scenie

Trudno nie stracić głowy, niczym Poławiacze Pereł

W tym świecie owiec Dolly być człowiekiem

Choć początek mglisty i trudno rozszyfrować znak

Ja jestem coraz bliżej, coraz bliżej

Wokół tysiące myśli i pośród miliona gwiazd

Ja jestem coraz bliżej, coraz bliżej, to jest ten czas