Amorf

Kaygı seviyesi yüksek bilinçler, hiçler, kendine dönük tüm işler, işler tıkır tıkır bir makina gibi. Normal şartlar altında kimsecikler beklemez. Teker teker ve sıralı sıralı geçin lütfen yandan inişler.

Zaman mı beni kullanıyor diye içime ata ata sustum sustum

Her gün her saat her dakika bu benim son günüm olabilir mi diye kustum

Nasıl bir düstur bu eğilme dik dur

Aynı gün, aynı söz, aynı sonu yuttur

Kafam ayık mı ki çemberi daralttım

Yoktum halimi unuttum.

Kapımı kapadı bi’ yolunu buldu ve yanıma oturdu ve öylece durdum.

İki dudağımın arasına kondu bi’ cümlesi kendi derdimi bile unuttum

Nasıl bi’ vurgun ölümüne yorgun

Gizli bir anlamı var gibi solgun yüzü bana dönük, gülüşü yalan

Kaçıncı cümle nuh nebiden kalan

An.

Burada kararlı kalır mı kim bilir

Kafamın içi salınımlı bi’ sarkaç durur mu kim bilir

Yarım yamalak döndüm bi’ yana tanımsız boşluğa

Bi’ kaç biçimsiz yalan söyledim, duyar mı kim bilir

Sabırlarla yürüdüm yolları, kalmadı mı ki sabrım

İtiş kakış kendinden utanmış mı kader, belki de

Dediler yolları yürü, yürüdüm üşüdüm düşündüm

Düşündükçe düştüm kuyuya, kuyu dibi derin gibi

Körler de benim sağırlar da

Tabii kendi kendimi ağırlar da düşerim yollara yine kahırlarda

Derim derdimi nafile satırlarda

Konuşarak, sarılarak, kapışarak, yakınarak, bakınarak

Koskoca bi’ yükü taşıyarak ve fakat sonsuz bi’ beden doğurarak

An.

Burada kararlı kalır mı kim bilir

Kafamın içi salınımlı bi’ sarkaç durur mu kim bilir

Yarım yamalak döndüm bi’ yana tanımsız boşluğa

Bi’ kaç biçimsiz yalan söyledim, duyar mı kim bilir

Önüme baktım (yalnızım)

Dilimi tuttum (sonsuzum)

Kabıma döndüm (beni niye) sevemiyorlar

Açılır perde (boş yere)

Sarılır derde (kaç kere)

Sorular n’erde (bana cevap) veremiyorlar.

Basitçe söylemek gerekirse primitif beyinler stresle baş etme yöntemi olarak şiddeti kullanırlar. Şiddetle baş etme yöntemi olarak şiddeti tercih etmemenizi şefkatle öneriyoruz. Sabah akşam tok karnına birer tane.