Ocean

To nie mogło nam się udać

Gdy oboje po rozstaniu

Chcieliśmy wypełnić pustkę

Splotem wygłodniałych ramion

Byliśmy jak narkomani

Co próbują się nakarmić

Ale ciągle czują wielki głód

RZUCAMY SIĘ W NOC ROZLEGŁĄ JAK OCEAN

JAK BYŚMY NIC NIE MIELI DO STRACENIA

WIERZYMY, ŻE ŚWIT W OBJĘCIACH NAS ZATRZYMA

I ODEJDZIE STRACH, ŻE JUTRA NIE MA

Gdy przez okno wpadło słońce

I wczorajszy haj się skończył

Pojawiło się pragnienie

By od siebie pójść na odwyk

Byłaś jak amfetamina

Która daje gorzkie dreszcze

Lecz nie można po niej wcale spać

RZUCAMY SIĘ W NOC ROZLEGŁĄ JAK OCEAN

JAK BYŚMY NIC NIE MIELI DO STRACENIA

WIERZYMY, ŻE ŚWIT W OBJĘCIACH NAS ZATRZYMA

I ODEJDZIE STRACH, ŻE JUTRA NIE MA

ŻE JUTRA NIE MA

ŻE JUTRA NIE MA

ŻE JUTRA NIE MA