Wracam do siebie

Czy to pierwszy raz?

Obawiam się, że nie

Zimny poranek cuci mnie

Fala wynosi gdzieś na brzeg

Może to już czas

Znów powtarzam się

Nie umiem w pożegnania, wiem

Ale naprawdę tego

Nie uratuję tego, co było nadal mam

Tysiąc powodów, żeby patrzeć w sufit zamiast spać

Wracam do siebie

Wracam do siebie

I muszę przyznać

Dobrze mi z tym, co mam

Nie szukam wciąż na siłę sensu tam gdzie jego brak

Wracam do siebie

Wracam do siebie

Czy to wreszcie ja

Gdy opada kurz

Powietrze wdziera się do płuc

I tak cudownie znowu czuć

Pytasz mnie, czy nadal tęsknie

Między słowami szukasz czegoś więcej

Nie umiem w pożegnania, wiem

Ale naprawdę tego

Nie uratuję tego, co było nadal mam

Tysiąc powodów, żeby patrzeć w sufit zamiast spać

Wracam do siebie

Wracam do siebie

I muszę przyznać

Dobrze mi z tym, co mam

Nie szukam już na siłę sensu tam, gdzie jego brak

Wracam do siebie

Wracam do siebie

(Tego, tego, tego)

Nie uratuję (tego, tego, tego)

Nie uratuję (tego, tego, tego)

Nie uratuję (tego, tego, tego)

Nie uratuję tego, co było nadal mam

Tysiąc powodów żeby patrzeć w sufit zamiast spać

Wracam do siebie

Wracam do siebie

I muszę przyznać

Dobrze mi z tym, co mam

Nie szukam już na siłę sensu tam, gdzie jego brak

Wracam do siebie

Wracam do siebie

Nie uratuje tego, co było nadal mam

Tysiąc powodów żeby patrzeć w sufit zamiast spać

Wracam do siebie

Wracam do siebie

I muszę przyznać

Dobrze mi z tym, co mam

Nie szukam już na siłę sensu tam, gdzie jego brak

Wracam do siebie

Wracam do siebie