Taniec pingwina na szkle

W domach jak klocki olbrzyma,

Rury zawyły ze strachu przed dniem.

Znów się zaczyna taniec pingwina na szkle.

 

Zwija śniadanie w gazetę,

Chowa pod skrzydła pysk blady jak wosk.

Dziób mu się zgina, rośnie łysina od trosk.

 

Życie na boki go kiwa!

Kusym truchcikiem załatwia sto spraw!

Czasem obrywa, czasem się zgrywa - jak paw!

 

Ściska co dzień nowe dłonie,

W setkach papierów zostawia swój ślad.

Śni o melonie, śpi na peronie - pod wiatr!

 

Z okna widać to samo,

Co dzień bardziej ukośnie.

Widać w lustrze, co rano, jak wolno dziób rośnie.

 

W domach jak klocki olbrzyma,

Rury zawyły ze strachu przed dniem!

Znów się zaczyna taniec pingwina na szkle!