Ekadeshma

एकादेशमा तिमी र म, भोलि हेर्दा चिन्थिएँ जब

दिनहरू हुन्थे सुरु तिमीमै

साँझपख फर्किँदा म तिम्रै अँगालो नै थियो घर

मेरा पाइला सबै लैजान्थे मलाई तिमीकहीँ

तर एकदिन रिसायो मन

मैले पनि रोकिन झन्

तिमी पनि रिसाएछौ

भन्न त मन थियो, "नजाऊ"

तर भूलमा भुलेँ म

वेदनामा लत्रिँदै, त्यही बेहोरमा फर्किँदै

मेरो अँधेरी पर्खन्छ अझै तिम्रो चन्द्रमा

मैले तिमीलाई रोकिन, सायद यो जुनी सक्दिन

बनुँला म तिम्रो काबिल अब अर्को जन्ममा

तिम्लाई वचन दिए जसरी

एकादेशमा

समयले, माया, हो, mm

मेटाउँदो रैनछ है सम्झना

यो बिस्तराको कन्दरामा

अर्कै न्यानो थियो तिमी हूुँदा

तर किन-किन डरायो मन

मैले पनि बुझिन झन्

तिमी पनि डराएछौ

भन्न त भन्थेँ "नडराऊ"

तर भूलमा भुलेँ म

वेदनामा लत्रिँदै, त्यही बेहोरमा फर्किँदै

मेरो अन्तरिक्ष अड्छ अझै तिम्रो चन्द्रमा

किन तिमीलाई रोकिन, अब यो जुनी सक्दिन

बनुँला म तिम्रो काबिल अब अर्को जन्ममा

यदि अर्को जन्म छ भने फेरि मायामा तिम्रै बनेर

आउँछु, तिमी माया गर्नू है मलाई फेरि

यो जुनी मेरो सजाय भो, म त दोषी ठहरेँ मायाको

माया नसके माफ गर है सम्झँदाखेरि

बनुँला म तिम्रो काबिल अब अर्को जन्ममा

तिमीलाई वचन दिए जसरी

एकादेशमा