คุกร้อยปี

เฮ็ดถืกแล้วน้องหล่า ที่โบกมือลาหย่างไปจากพี่ คนประวัติบ่ดี สายจี่ สายเดิน

ซั่ว ในสายตาไทบ้านเหลือเกิน เผิ่นบ่อยากให้ เฮาได้กัน

ฝันที่เคยวาดไว้ สิได้ป้อนไข่ บายศรี กะมาล้ม เสียงที่เคยเพ้อจ่ม ใส่หูเจ้าไว้ ให้ลืมสา

ถึงสิเจ็บส่ำใด๋ อ้ายสิอดทนเอาดอกน้องหล่า

ไปนำเขาสา ขี้ยามันบ่ดี โอ้ย

จักสิเกมส์มื้อนี้มื้อหน้า ทุกๆก้าวขาเสี่ยงกับคุก ลืมความพันธ์ผูก ว่าเถื่อหนึ่งเคยกอดอ้าย

แม้ถืกซุ่มล้อมวิสามัญ มาไกลเกินฝัน บ่เสียดาย สิจำเรื่องเฮาไว้ ให้ตายไปกับพี่

แม้เจ็บกั่วถืกล่อซื้อซาวมัดบ่ซังคนดี

อนาคตจากนี้ แม้ติดคุกร้อยปี อ้ายสิ อวยพรให้น้องอยู่เย็น

ฝันที่เคยวาดไว้ สิได้ป้อนไข่ บายศรี กะมาล้ม เสียงที่เคยเพ้อจ่ม ใส่หูเจ้าไว้ ให้ลืมสา

ถึงสิเจ็บส่ำใด๋ อ้ายสิอดทนเอาดอกน้องหล่า

ไปนำเขาสา สายยามันบ่ดี โอ้ย

จักสิเกมส์มื้อนี้มื้อหน้า ทุกๆก้าวขาเสี่ยงกับคุก ลืมความพันธ์ผูก ว่าเถื่อหนึ่งเคยกอดอ้าย

แม้ถืกซุ่มล้อมวิสามัญ มาไกลเกินฝัน บ่เสียดาย สิจำเรื่องเฮาไว้ ให้ตายไปกับพี่

แม้สิเจ็บกั่วถืกล่อซื้อซาวมัดบ่ซังคนดี

อนาคตจากนี้ แม้ติดคุกร้อยปี อ้ายสิ อวยพรให้น้องอยู่เย็น