Bindokuzyüzkırkbeş

Gel asırlardan uzan da tut ellerimi sımsıcak Yoksa bendeki çocuk da böyle çaresiz kalacak Öfke ile beslenen çocuklar yalnızdırlar Ve ümitleri çiçeklerden acıları tarihlerden Senin gibi benim gibi onlar da hep insandılar Ve sevgiye inandılar Ve saygıya inandılar Senin gibi benim gibi Onlar biraz terkedilmiş Biraz küskün çocuktular Sanki biraz incitilmiş Sanki yetersiz sevilmiş Sanki utandılar kavgadan ve sustular Öp incilenen gözyaşları Kurusun inançlarımda Sene bin dokuz yüz kırk beş Onlar da hep insandılar Ve sevgiye inandılar Ve saygıya inandılar Senin gibi benim gibi Asırlardan uzan da tut ellerimi sımsıcak Yoksa bendeki çocuk da böyle çaresiz kalacak Öfke ile beslenen çocuklar yalnızdırlar Gel asırlardan uzan da tut ellerimi sımsıcak Yoksa bendeki çocuk da böyle çaresiz kalacak Öfke ile beslenen çocuklar yalnızdırlar