Enferadi

چوبه دارو منو بغض عمیقم هم قطاری با رفیق نارفیقم هم نفس بودن با نامردی خفم کرد این تویه ساله برام هر دقیقه م چوبه دارو منو چشمای بستم تازه دیدم به امید کی نشستم خیلیا تو انفرادی پس کشیدن من توو زندون تازه فهمیدمم کی هستم توو انفرادی تنها نبودم من با غرورم جنگیدم هر شب من توی وهمو تاریکی انگار خود خدارو میدیم هر شب هر شب اون رفیقی که یه عمر گفت زندگیش بنده بهم پای چوبه دارمو یه گوشه میخنده بهم اعترافای پر از دروغ که میبنده بهم اون یه روزی همه ی امید من بود اون یه روزی همه ی امید من بود