Morning

ฉันนั่งอยู่ตอนเช้า เช้าที่ดูเหงา ๆ เหมือนกับโลกที่มีฟิลเตอร์สีเทา แม้อากาศจะหนาว แต่พอมีแดดก็ร้อน ฉันยังคงนั่งมองดูตรงที่เก่า ฟังดูเหมือนละครแต่ว่าภาพที่มอง มันค่อย ๆ ย้อนเรื่องเรา แม้ความรักพังลงแต่ว่าฉันยังคง คิดถึงเธอเบา ๆ เท่านั้น มองดูพื้นห้องที่ไม่สะอาด ตอนที่เธอยังอยู่เธอคงจะบ่นและลุกมากวาด เธอบอกฉันมันประหลาด ชอบความเรียบร้อยแต่ดันไม่ค่อยทำ คงเหมือนกับเรื่องของเธอ ผ่านมาตั้งนานฉันเพิ่งค่อย ๆ จำ ยังคงเห็นหน้าเธอซ้อนอยู่ที่หน้ากระจก ตอนที่เราแต่งตัวชอบผลัดกันทำหน้าตลก เธอบอกว่าฉันเริ่มอ้วนเพราะว่าฉันพุงเริ่มออก ฉันบอกว่าแก้มใหญ่ ๆ ของเธอ มันทำให้เธอน่ากอด แสงมันลอดออกมาจากม่าน มาผ่านกระทบลงตรงเตียง มองเห็นหมอนที่นอน ที่เราสองเคยได้นอนเคียง เธอชอบคลอเคลียแล้วมาซบลงที่ตรงตัก ฉันอ่านหนังสือไปพลาง วางมือลูบหัวเธอจนหลับ เอเฮ ไม่ยอมขยับกลัวเธอจะตื่นมา เพราะเธอน่ารักที่สุดตอนหลับตา แม้ว่าสุดท้ายเราจะจากลา แต่ที่เก่า ๆ มันทำให้ภาพทรงจำเรากลับมา ฉันนั่งอยู่ตอนเช้า เช้าที่ดูเหงา ๆ เหมือนกับโลกที่มีฟิลเตอร์สีเทา แม้อากาศจะหนาว แต่พอมีแดดก็ร้อน ฉันยังคงนั่งมองดูตรงที่เก่า ฟังดูเหมือนละครแต่ว่าภาพที่มอง มันค่อย ๆ ย้อนเรื่องเรา แม้ความรักพังลงแต่ว่าฉันยังคง คิดถึงเธอเบา ๆ เท่านั้น ตุ๊กตาที่อยู่บนชั้น ตอนที่เธอจากไปมันก็ยังวางไว้อยู่ตรงนั้น เธอซื้อมาเพื่อเชื่อมความสัมพันธ์ในวันที่เรากำลังแย่ เธอตั้งชื่อมันให้ฉันเป็นพ่อแล้วเธอเป็นแม่ มันก็แค่ตุ๊กตาที่ดูเน่า ๆ พอขาดแม่ไปคล้าย ๆ ว่ามันกำลังเศร้า ก็คงต้องโทษพ่อมันที่ยังทำตัวงี่เง่า ปล่อยให้แม่มันจากไป ทิ้งให้ตัวเองนั่งเหงา จนต้องเข้าไปดูรูปเราใน Instagram ที่ยังไม่ลบ ฉันถ่ายเอาไว้ตั้งแต่ตอนที่เราคุยยังไม่คบ รูปที่เธอไปเที่ยว รูปตอนที่เธอนั่งกิน ทุกวันนี้อยู่ลำพังฉันเองก็ยังไม่ชิน เอเฮ ยังคงอินกับความรู้สึกที่จดจำ และสุดท้ายเราจะจบกัน ต่อให้ฉันพยายามจะลบมัน แต่สิ่งต่าง ๆ มันยังทำให้คิดถึงเธอทั้งวัน ฉันนั่งอยู่ตอนเช้า เช้าที่ดูเหงา ๆ เหมือนกับโลกที่มีฟิลเตอร์สีเทา แม้อากาศจะหนาว แต่พอมีแดดก็ร้อน ฉันยังคงนั่งมองดูตรงที่เก่า ฟังดูเหมือนละครแต่ว่าภาพที่มอง มันค่อย ๆ ย้อนเรื่องเรา แม้ความรักพังลงแต่ว่าฉันยังคง คิดถึงเธอเบา ๆ เท่านั้น