Bu Benim Hayatım

Sevgilim, sen bu satırları okuduğunda ben gitmiş olucam Çok demode biliyorum ama daha iyisini bulamadım Mektup yazmayı da unutmuşum Konuşmaya da cesaret edemedim Ayrılığı yüzüme gözüme bulaştırırım diye Lakin kim bilir kaç hayattan hatıra Kolye gibi boynumda taşıdığım Sorgulamadan gövdemin bi' parçası gibi alıştığım O görünmez zincir koptu Meğer maviymiş gökyüzü Elbette içerde inceden bi' sızı Hep bi' suçluluk duygusu, hep bi' korku Sandığımdan zormuş kazı Üstüme biçilen elbise, adıma seçilmiş hayat İyiliğim için buyrulmuş çivili bi' taht Dağıldılar toz gibi hafif Ve gülümsedi aynadaki muhalif Dedi ki rahat "Kurgu bunlar Biz değiliz bu uyduruk tarif" Sevgilim ben gittim, beni affet İki gözüm iki çeşme hakikaten Ya aşk gibi aşk olacak dibine kadar Ya bu kalp seve seve yalnızlığa talip Bu benim hikâyem, benim hayatım Sevdaysa sevda, çıktı ok yaydan İnişleriyle, çıkışlarıyla Kavgaysa kavga, hodri meydan Ah be ayrılık, yine mi, yine mi sen? Bitirdin beni, bi' düş yakamdan Hep mi bi' aşk acısı karadan, denizden? Elveda sevgilim, taşınıyorum senden Çıktım yola, ne esaslı macera Burdan dönüş yok artık, rastgele Topladım dağılan parçalarımı Birleştiririm nasıl olsa ara ara Bu benim hikâyem, benim hayatım Sevdaysa sevda, çıktı ok yaydan İnişleriyle, çıkışlarıyla Kavgaysa kavga, hodri meydan Bu benim hikâyem, benim hayatım Sevdaysa sevda, çıktı ok yaydan İnişleriyle, çıkışlarıyla Kavgaysa kavga, hodri meydan