Jacob Olle

Jacob Olle die reed tachtig En het stoplicht sprong op rood Het ligt nog vers in het geheugen Want hij is pas 1 dag dood Veertien regels, bladzij zeven Vond ik in het ochtendblad Maar de tijd heelt alle wonden Met vergeet, men vergat Via de Karel Doormankade Langs het standbeeld van Calvijn Over de Pieter Mauritssingel Naar het Wilhelminaplein Grote woorden, grote namen Olle's naam was niet zo groot Toch is er een overeenkomst Want hij is nu net zo dood Vroeger vocht hij voor de vrede In een ver en vochtig land Schoot hij dertig man aan stukken En stak daarna het dorp in brand Hiervoor kreeg hij toen 't grootkruis In de Nederlandse leeuw Maar soms werd hij 's nachts weer wakker Met een kreet, met een schreeuw Over de Gouverneur van Heutzlaan Langs het standbeeld van Colijn Rijdt hij naar z'n laatste rustplaats Aan het Keizer Karelplein Grote woorden, grote namen Olle's naam was niet zo groot Maar misschien komt hij ze tegen Want hij is nu net zo dood Aan het graf wat mooie woorden En met een soldaat op wacht Troost het vaderland een moeder Die een held ter wereld bracht Vrolijk lachend op de foto Met z'n blonde bibophaar Staat hij in een zilveren lijst Twintig jaar, op het dressoir Jacob Olle, wij beloven Dat jouw naam blijft voortbestaan Nee, wij zullen nooit vergeten Wat je voor ons hebt gedaan Er is een pad naar hem genoemd Wat een straat kon er niet af Onkruid groeit er, duinroos bloeit er Het is een stuk buiten de stad Weinig mensen kom je tegen Op het Jacob Ollepad Zelfs een hond keert halverwege weer terug Het loopt dood...