Μιά Φορά Κι Έναν Καιρό

Μια φορά κι ένα καιρό μέσα στο νου μου ολοκάθαρα αστράφτανε τ' αστέρια του ουρανού μου, δεν ξεθώριαζε η θωριά τους απ' το νέφος του πλανήτη για ταβάνι τα 'χα βάλει μες στο σπίτι Μια φορά κι ένα καιρό στου πουθενά τη χώρα από την ανατολή δεν ήρθαν μάγοι με τα δώρα Δεν γεννήθηκε Χριστός σε κάποια φάτνη που 'χε σώμα για ψωμί και αίμα για μαυροδάφνη. Δεν υπήρχαν μαθητές ούτε προφήτες ούτε κι έρημος για γνήσιους ερημίτες. Και η πλάκα με τις δέκα εντολές δεν υπήρχε ούτε για πλάκα να την λες. Μια φορά λοιπόν κι εγώ από την μεριά μου Στον καιρό αυτόν που μου έλαχε να έρθει η σειρά μου ονειρεύομαι τον κόσμο ένα τετράδιο κενό με το μελανοδοχείο του αδειανό. Μια φορά κι ένα καιρό σαν παραμύθι μου κάρφωσαν στο μυαλό χιλιάδες έθιμα και ήθη Η συνείδηση μου μέρος ενός κόλπου μεγάλου. Πώς να γλιτώσω αυτήν την πλύση εγκεφάλου; Μια φορά κι ένα καιρό για ένα χωράφι για ένα πύργο σμιλεμένο από δυο τόνους χρυσάφι που κάθε άρχοντας το 'θελε για δικό του με στρατιώτη τον λαό του στο πλευρό του. Κι απ' τον πόλεμο που έστησαν βασιλιάδες, φτάσαμε να τσακωνόμαστε μέχρι το δυο χιλιάδες, στο χρυσάφι που η ψυχή μας πια ανήκει η ζωή μας όσο ζει θα τους χρωστάει το νοίκι. Μια φορά κι ένα καιρό σαν να ήταν χτες στο χωριό μου δολοφόνος ο κομάντο των SS, τώρα δέκα καμινάδες με καρκίνο όσο θες και σημαία να ανεμίζει της κυβέρνησης U.S. Mια φορά αχ, να μην ήτανε καμία και ο καιρός να έσβηνε την βρωμερή μας ιστορία να μην είχε παραμύθια να μας λέει η γιαγιά μας, να μην κάναμε μαλάκες τα παιδιά μας.