Violin Concerto No. 12, RV 265, 1st Movement

زندگی سخته ولی من که سخت نمیگیرم دیگه گوشتای دورم ازم وقت نمیگرن اونا میدونن که چی میخوام و الان پی چیم اگه الان پیششونم هر شبو با یکیم روی لبم یه نخ رل با گله به تخممه که توی جیبم کم یا پره واسم مهم نیس اگه یه سریا کس میگن پشت سرم مهم چلیمه و با دود کپلش مــن همینمو همیشه به تخمامه همچی همینی که هرکی که با مفت داده نپیچیده شبا بیدار و لمیده تو بار تو پیک بمبای تو دست و فنچای تراشیده همه اکیپای دور و برم خوبن از قدیمیای دم در تا جدیدا که تو ان مونگلای ژنتیکی سگ دافان و لای ماهان شبایی که سگا پی گه ان شبا لای هم صبا کنده میشیم به هم میایم ولی مال هم نمیشیم تو یه بِدیو منم در رو ام فکر منی منم فکر تو و جیبت هر دو ام شاکی نشو اگه نکنم خو تو میکنی به جام اینور پَروپا کا ا میسوزن با کونه گهی یه جا نده معرفتی ما خودمون سه تا برادریم شهردارو سردارو یکی فاز تراوری همه رفیقامم دورم واستادن نشو صمیمی بام اگه ۲ بار بات دست دادم دفعه بد هم اگه منو دیدی نمال هیچی لاش نزدیک نیا از اون دورا تماشاچی باش اینجا مدلشه یه شبایی وِلی نمیدونی قاطی اینا بمونی یا بری لزجا و جوبیا ، کمرای هوریا یا اونی که سوما رو بسته بازو رو بیاد تو نزاری میزارن جفت پا روی دمت هنو پی کلیدی قفل ما که گمه نمیدونیم کجای قصه فانتومه یه شب تو شرتمه یه شب تو کاندومه روزا طی میشه میره تا هفته هارو ببینه تیز میشه گوشت تا لفظ مارو بگیره دو رو دیگه همه پیر میشیم میرم الان گل میشیم جوری که لحظه ما رو بچینه