Kleino Tis Kourtines

Και ξαφνικά όπως καθόμουν στο μπαλκόνι, Σ είδα τυχαία μα περνάς με κάποιον άλλον, Φαίνεται πια πως στη ζωή δεν είσαι μόνη, Αλλά βιώνεις έναν έρωτα μεγάλο. Και τότε μπήκα μες το σπίτι μου κρυφά, Για να πληρώσω την αγάπη ακριβά. Κλείνω τις κουρτίνες, να μην αντικρύσω, τις στιγμές εκείνες, που τον αγκαλιάζεις, σβήνω όλα τα φώτα, μόνος να δακρύσω, και να ακούω σαν πρώτα, άστρα να μου τάζεις. Πληγώθηκα, που περπατούσες χέρι-χέρι, Μ έναν άγνωστο μπροστά απ τη γειτονία μου, Αυτή η εικόνα Θεέ μου έγινε μαχαίρι, Και πήγα μέσα για να κλάψω στη γωνιά μου. Σιγά-σιγά έκλεισα το παράθυρό μου, Κι έψαξα μέσα στα συντρίμμια τ όνειρό μου. Κλείνω τις κουρτίνες, να μην αντικρύσω, τις στιγμές εκείνες, που τον αγκαλιάζεις, σβήνω όλα τα φώτα, μόνος να δακρύσω, και να ακούω σαν πρώτα, άστρα να μου τάζεις. End