Ta Karavia Mou Kaio

Τα καράβια μου καίω τα καράβια μου καίω τα καίω δε θα πάω πουθενά. Μπρος στα πόδια σου κλαίω μη μ'αφήσεις σου λέω σου λέω να σ'αφήσω ξανά. Κι ας μη μου 'χεις χαρίσει ποτέ ένα χάδι ως τώρα πάντα εδώ θα γυρνώ. Από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα ώσπου να 'βρω νερό γιατί ανήκω εδώ. Τα παιδιά στην κερκίδα είναι η μόνη σου ελπίδα ελπίδα πρωινός ουρανός Σταυρωμένη πατρίδα μες στα μάτια σου είδα αχ είδα της ανάστασης φως. Κι ας μη μου 'χεις χαρίσει ποτέ ένα χάδι ως τώρα πάντα εδώ θα γυρνώ. Από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα ώσπου να 'βρω νερό γιατί ανήκω εδώ. Όποιος σε δει για μια στιγμή δίχως του πένθους το μαύρο μανδύα. Θα 'σαι εσύ θεά γυμνή η αμαρτία του κι η τιμωρία. Σαν οπτασία για μια ζωή. Κι ας μη μου 'χεις χαρίσει ποτέ ένα χάδι ως τώρα πάντα εδώ θα γυρνώ. Από πείσμα και τρέλα θα ζω στην έρημη χώρα ώσπου να 'βρω νερό γιατί ανήκω εδώ.