Κάτι αλλάζει όπως πέφτουνε τα φώτα
Των φαναριών στη Πειραιώς, στη Κηφισίας
Κάτι αλλάζει τέτοια μέρα σαν και πρώτα
Ψάχνει η πόλη μια σταγόνα ευτυχίας
Τη πόρτα κράτα, να περάσει το φεγγάρι
Να κάνει βόλτα το δωμάτιο, και να φύγει
Αυτός ο κόσμος όλο λέει αλλού να πάει
Κι όλο στα μάτια σου επάνω καταλήγει
Σου λέω κοίτα με, μου λες δε θέλω
Μα πως μπορείς να μη πιστεύεις πια στα θαύματα
Τις άλλες μέρες το καταλαβαίνω
Μα πώς μπορεί να μη με αγαπάς τα Σάββατα
Σου λέω κοίτα με, μου λες δε θέλω
Μα πως μπορείς να μη πιστεύεις πια στα θαύματα
Τις άλλες μέρες το καταλαβαίνω
Μα πώς μπορεί να μη με αγαπάς τα Σάββατα
Πες μου πώς γίνεται, να μη με αγαπάς τα Σάββατα
Κορμιά δεμένα, επιμένουν στην αγάπη
Στα σινεμά, σε μια αγκαλιά, σε δυό αστεία
Αυτή τη μέρα μ' ό,τι αντέχει να υπάρχει
Ψάχνει η πόλη μια χαμένη ευκαιρία
Σου λέω κοίτα με, μου λες δε θέλω
Μα πως μπορείς να μη πιστεύεις πια στα θαύματα
Τις άλλες μέρες το καταλαβαίνω
Μα πώς μπορεί να μη με αγαπάς τα Σάββατα
Σου λέω κοίτα με, μου λες δε θέλω
Μα πως μπορείς να μη πιστεύεις πια στα θαύματα
Τις άλλες μέρες το καταλαβαίνω
Μα πώς μπορεί να μη με αγαπάς τα Σάββατα
Σου λέω κοίτα με, μου λες δε θέλω
Μα πως μπορείς να μη πιστεύεις πια στα θαύματα
Τις άλλες μέρες το καταλαβαίνω
Μα πώς μπορεί να μη με αγαπάς τα Σάββατα
Σου λέω κοίτα με, μου λες δε θέλω
Μα πως μπορείς να μη πιστεύεις πια στα θαύματα
Τις άλλες μέρες το καταλαβαίνω
Μα πώς μπορεί να μη με αγαπάς τα Σάββατα
Πες μου πώς γίνεται, να μη με αγαπάς τα Σάββατα
