Akoma Meno Zontanos

Βρίσκομαι σε χαμένο δρόμο Νιώθω να μου τελειώνει το οξυγόνο Τι συμβαίνει τελευταία με ρωτάνε και παγώνω Κι αν έχω χτίσει τόσα σε μια νύχτα ισοπεδώνω Μα το να γυρίσω πίσω θεωρώ χαμένο χρόνο Η μάνα μου γερνάει μα στα μάτια μου είν' ωραία Θα 'δινα 10 χρόνια να την έβλεπα πιο νέα Το αγόρι της μεγάλωσε, έχει ξενιτευτεί Δεν με περιμένει να γυρίσω για να κοιμηθεί Ναι, χαρά μου που αναπνέω σε φάσεις που καταρρέω Όταν πίνω παραπάνω και δεν ξέρω τι σου λέω Είμαι παιδί Απλά οι συνθήκες με χουν μεγαλώσει γρήγορα Και γίνομαι ότι θέλουνε αυτοί Θυμάμαι την μυρωδιά σου ακόμα Και νύχτες που κενταγαμε παρέα τον χειμώνα Νύχτες που έβαζες μέσ' το τετράδιο μου χρώμα Μα όλα περνάνε γρήγορα και σβήνουνε στα χρόνια Να γυρνάνε όλα από το αλκοόλ Να χανωμαστε μαζί Να φεύγουμε μακριά Να γυρνάνε το πρωί Να είμαστε αγκαλιά σε μια θεά μακρινή Και αν είμαστε ξεχωριστά να νιώθουμε κενοί Έρχονται τα καλύτερα, αυτό μου είπανε Μ' ακόμα δεν είδα τίποτα Χρωστάω μια συγγνώμη για τις νύχτες που με πλήγωσα Γι' αυτές που έφυγα και δεν ξαναγύρισα Έχει μέρες που λείπει ο ήλιος μετράω σκιές κι εμφανίζομαι Προσπαθώ να σε βρω μα το χάνω στ' αλκοόλ και τα βράδια βυθίζομαι Έχω ακόμα εν' αστέρι θα πέσω πρώτου πέσει αυτό σου το ορκίζομαι Ακόμα μένω ζωντανός Ακόμα μένω ζωντανός Έχει μέρες που λείπει ο ήλιος μετράω σκιές κι εμφανίζομαι Προσπαθώ να σε βρω μα το χάνω στ' αλκοόλ και τα βράδια βυθίζομαι Έχω ακόμα εν' αστέρι θα πέσω πρώτου πέσει αυτό σου το ορκίζομαι Ακόμα μένω ζωντανός Ακόμα μένω ζωντανός Ακόμα μένω ζωντανός όσο οι φρίκες μ' έχουν κάψει Δεν κατάφερα να βάλω εμένα σε μια τάξη Έχω ένα μυαλό που όλο προσπαθεί ν' αλλάξει Παγιδεύτηκα στα λάθη και παλεύω για την άρση Μπήκα στο στούντιο να δώσω ότι έχω Άνοιξα μια σελίδα και έγραψα δεν αντέχω Είν' η ζωή μια αγάπη, φόρα και πέφτω Πάλι καλά που στα δύσκολα φίλους έχω Μετράμε ώρες για να το ζήσουμε δεύτερα Μια μέρα θα πετάξουμε ελεύθερα Θυμήσου το κι αν όλοι από πάνω μας θα κλαίνε Δεν θα ξέρουμε πού πάμε, δεν θα ξέρουμε τι λέμε Να τα παρατήσω μπαμ και κάτω δεν το δέχτηκα Δεν θα σου πω όμως και ότι δεν το σκέφτηκα Αδύναμος χαρακτήρας Ο πιο σκοτεινός Δεκέμβρης Και νιώθω σα να πέφτω στο κενό αυτής της Πέμπτης Αν σου χει τύχει να γράφεις και να πεισμωνεις Αν σου χει τύχει να γράφεις και να ματώνεις Αν σου χει τύχει να γράφεις και να βουρκωνεις Τότε βαδίζουμε μαζί σ'αυτό που νιώθεις Δεν ξέρω που θα καταλήξει όλο αυτό Δεν ξέρω καν που θα βρεθώ, είναι στα μάτια μου όλα μάταια Θα τα δω θετικά, με αντικαταθλιπτικά και δυό κουμπιά για μάτια Ένα κενό τα βράδια Θα 'μαστε δω για πάντα Θα 'μαστε δω για πάντα Στα πιο τυφλά σκοτάδια λάμπουν καρδιές διαμάντια Όταν θα 'ναι όλα άδεια Όταν θα πέφτεις και θα θες μια αγκαλιά και χάδια Θα είμαι εδώ για σένα Θα είμαι εδώ για πάντα Έχει μέρες που λείπει ο ήλιος μετράω σκιές κι εμφανίζομαι Προσπαθώ να σε βρω μα το χάνω στ' αλκοόλ και τα βράδια βυθίζομαι Έχω ακόμα εν' αστέρι θα πέσω πρώτου πέσει αυτό σου το ορκίζομαι Ακόμα μένω ζωντανός Ακόμα μένω ζωντανός Έχει μέρες που λείπει ο ήλιος μετράω σκιές κι εμφανίζομαι Προσπαθώ να σε βρω μα το χάνω στ' αλκοόλ και τα βράδια βυθίζομαι Έχω ακόμα εν' αστέρι θα πέσω πρώτου πέσει αυτό σου το ορκίζομαι Ακόμα μένω ζωντανός Ακόμα μένω ζωντανός