Nichhatiya Mana (From "DAMaN")

ମୋତେ ଦେଖାଦିଅ କି ତୁମେ ରତ-ରତ ସଞ୍ଜବେଳରେ? ତୁମେ ଆଉ କେହି ନୁହେଁ ମୋ ନିଛାଟିଆ ମନର ଛାଇ ଯେବେ ସୁରୁଜ ସୋଇଯାଏ ମସିଣା ପାରି ଲୁହ-ବତୁରା ତକିଆକୁ ଛାତିରେ ଧରି ଏଇ ମନ ଜାଗିରହେ ତାରାଟେ ହେଇ ନିଜ ସାଥେ ହିଁ ତାର ଭାରି ଲଢ଼େଇ ମୋତେ ଦେଖାଦିଅ କି ତୁମେ ରତ-ରତ ସଞ୍ଜବେଳରେ? ତୁମେ ଆଉ କେହି ନୁହେଁ ମୋ ନିଛାଟିଆ ମନର ଛାଇ ବୁଲା-ଫକୀର ହେଇ ମୁଁ ଚାଲେ, ପାହାଡ଼ ଛାଇରେ ମୋ ଝୁଲା ମୁଣିକୁ ଭରିଦେଲ, ତୁମେ ଅନିଚ୍ଛାରେ ଏ ବିଜୁଳି ଆଲୁଅରେ ନିଜ ମୁହଁ ଖୋଜି ଦେଖ ଅଣଦେଖା କରିଚ ଯାହାକୁ, ସେ ବୋଧେ ତୁମର ତୁହାକୁ ତୁହା ବର୍ଷା-ଲୁହ ହୋଇ ବୋହେ ରେ ଅସର ପଡେନି, ହେଲେ କାଇଁ କହେ ରେ? ମୋତେ ଦେଖାଦିଅ କି ତୁମେ ରତ-ରତ ସଞ୍ଜବେଳରେ? ତୁମେ ଆଉ କେହି ନୁହେଁ ମୋ ନିଛାଟିଆ ମନର ଛାଇ ଚାରିକାନ୍ଧ ପାଲିଙ୍କିରେ ଜୀବନ, ପରଦା କୋହରେ ନିଜ ଏକାକିପଣରେ ବୋହୁ ଦୂରେ ଫେରିଯାଏ ନାନା ବାୟା-ଗୀତ ବୋଲି ତାକୁ ମୁଁ କି ଜଗାଏ ଆପଣ ଗାଲକୁ ତା ପାପୁଲିରେ କାଇଁ ଛୁଆଁଏ? ଅଣ୍ଟିରେ ତୁ ମୋ ଖୁଞ୍ଚିଦେଇ ସ୍ମୃତି ଅନେକ ସେ କେଉଁ ରାଇଜ ଗଲା? ଶୁଭେନି ଡାକ ମୋତେ ଦେଖାଦିଅ କି ତୁମେ ରତ-ରତ ସଞ୍ଜବେଳରେ? ତୁମେ ଆଉ କେହି ନୁହେଁ ମୋ ନିଛାଟିଆ ମନର ଛାଇ