دل زارم فغان کم کن
تو اشک از دیدگان کم کن
غم و ناله ز جان کم کن
وای چه ناله ها که از دل به راهت نمودم من
بهره ای از آن به عمرم به جز غم ندیدم من
مرا کشته نگاه تو نشینم چشم به راه تو
که بینم روی ماه تو
گشته سجده گاه من ماه من کعبه رویت
دل شده اسیر دام خم و تاب گیسویت
باز آ و بنشین یکدم که به لب آمد جان عزیزم از انتظارت
قهر و جدایی بس کن که بسته دامم و مرغ دل شد شکارت
بهر تو می سوزد دل ولی تو نداری ز حال زارم خبری
آه جگر سوزم را به دل تو زیبا ز چه نبود اثری
بیا بر من بیا و ببین که آمده بی تو چه به سر من
مه پیکر من سیمین بر من بیا و ببین تو چشم تر من
جان، بت دیرین
جان، شب پیشین
جان، که به خوابم ماهی آمد
جان، شده آگاه
جان، دلم ای ماه
جان، که تو پیشم خواهی آمد
جان، گذری کن
جان، نظری کن
جان، چه خوش اندام و شیرینی
جان، دل ما را
جان، تو دل آرا
جان، ز وفا ده تسکینی
