Saz Va Avaz 3

ای که مهجوری عشاق روا می داری ای که مهجوری عشاق روا می داری بندگان را ز بر خویش جدا می داری تشنه بادیه را هم به زلالی دریاب به امیدی که در این ره به خدا می داری دل ربودی و بحل کردمت ای جان لیکن به از این دار نگاهش که مرا می داری تشنه بادیه را هم به زلالی دریاب به امیدی که در این ره به خدا می داری ساغر ما که حریفان دگر می نوشند ما تحمل نکنیم ار تو روا می داری ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست عرض خود می بری و زحمت ما می داری تو به تقصیر خود افتادی از این در محروم تو به تقصیر خود افتادی از این در محروم از که می نالی و فریاد چرا می داری