Jomeh

توی قاب خیس این پنجره ها عکسی از جمعه غمگین میبینم چه سیاهه به تنش رخت عزا تو چشاش ابرای سنگین میبینم داره از ابر سیاه خون میچکه جمعه ها خون جای بارون میچکه نفسم در نمیاد، جمعه ها سر نمیاد کاش می بستم چشامو، این ازم بر نمیاد داره از ابر سیاه خون میچکه جمعه ها خون جای بارون میچکه عمر جمعه به هزار سال میرسه جمعه ها غم دیگه بیداد میکنه آدم از دست خودش خسته میشه با لبای بسته فریاد میکنه داره از ابر سیاه خون میچکه جمعه ها خون جای بارون میچکه جمعه وقت رفتنه، موسم دل کندنه خنجر از پشت میزنه، اون که همراه منه داره از ابر سیاه خون میچکه جمعه ها خون جای بارون میچکه