Mia Prosefchi

Η φωνή σου μιλάει στα όνειρά µου ακόμα Μια χαμένη πατρίδα, σκεπασμένη µε χώμα Με πηγαίνει εκεί, που τελειώνει ο κόσμος Ένας άδειος θεός, που απόμεινε µόνος Σαν σταθμός η ζωή Που όλο χάνεις τα τρένα Πες µου ποια προσευχή θα χωρέσει κι εσένα Με σπασμένα ηχεία, στη φωνή σου δεμένα Πες µου ποια προσευχή θα χωρέσει κι εσένα Ο πυρετός µου έχει πέσει κι όπου να 'ναι θα φύγω Μαζί µ' όλους αυτούς που έχουν χάσει για λίγο Στης αγάπης τη φλόγα θα είμαι πάντα ένας ξένος Της καρδιάς νικητής µα στο τέλος χαμένος Σαν σταθμός η ζωή Που όλο χάνω τα τρένα Πες µου ποια προσευχή θα χωρέσει κι εμένα Με σπασμένα ηχεία στη φωνή µου δεμένα Πες µου ποια προσευχή θα χωρέσει κι εμένα Στη ζωή µου που τρέχει µε τα φρένα κομμένα Πες µου ποια προσευχή θα χωρέσει κι εμένα Σε σπασμένα ηχεία, η φωνή µου στο τέρμα Πες µου ποια προσευχή θα χωρέσει κι εμένα