Epitelous

Μοιάζεις με πλοίο κι άρχισες να βάζεις Νερά μεσ' στο παλιό σκαρί σου Κι αργοβουλιάζει το κορμί σου Μοιάζουν τα λόγια του να σε πειράζουν Που πάντοτε εσένα βγάζουν για ό, τι γίνεται ένοχη Άκουσε με είν' αμαρτία Έτσι όπως σου φέρεται Μην του δίνεις τόση αξία Το εκμεταλλεύεται Κι επιτέλους πάψε ν' αυτοτιμωρείσαι Που δεν μπόρεσες να είσαι αυτό που ήθελε Μην ξεχνάς πολύ καλύτερή του είσαι Πάψε πια ν' απολογείσαι για ό, τι γίνεται Κι επιτέλους πίστεψε στον εαυτό σου Άκου με για το καλό σου ζήσε όπως θες Θα βρεθεί άλλος ν' αγαπάει αυτό που είσαι Πάψε πια να προσποιείσαι πως για όλα φταις Μοιάζεις μ' ένα φαντάρο που διστάζει Και τη στολή του που φοράει Ντροπιάζει αφού δεν πολεμάει Μοιάζουν φαρμάκι αυτά που λέει να στάζουν Και να σου δηλητηριάζουν το είναι σου και την ψυχή Άκουσε με είν' αμαρτία Έτσι όπως σου φέρεται Μην του δίνεις τόση αξία Το εκμεταλλεύεται Κι επιτέλους πάψε ν' αυτοτιμωρείσαι Που δεν μπόρεσες να είσαι αυτό που ήθελε Μην ξεχνάς πολύ καλύτερή του είσαι Πάψε πια ν' απολογείσαι για ό, τι γίνεται Κι επιτέλους πίστεψε στον εαυτό σου Άκου με για το καλό σου ζήσε όπως θες Θα βρεθεί άλλος ν' αγαπάει αυτό που είσαι Πάψε πια να προσποιείσαι πως για όλα φταις Κι επιτέλους πάψε ν' αυτοτιμωρείσαι Που δεν μπόρεσες να είσαι αυτό που ήθελε Μην ξεχνάς πολύ καλύτερή του είσαι Πάψε πια ν' απολογείσαι για ό, τι γίνεται Κι επιτέλους πίστεψε στον εαυτό σου Άκου με για το καλό σου ζήσε όπως θες Θα βρεθεί άλλος ν' αγαπάει αυτό που είσαι Πάψε πια να προσποιείσαι πως για όλα φταις