Marham

زخمی تر از همیشه از درد دل سپردن سرخورده بودن از عشق در انتظار مردن با قامتی شکسته از کوله بار غربت در جستجوی مرهم راهی شدن زیارت رفتم برای گریه رفتن برای فریاد مرهم مراد من بود کعبه تو رو به من داد ای از خدا رسیده ای که تمام عشقی در جسم خالی من روح کلام عشقی ای که همه شفایی در عین بی ریایی پیش تو مثل کاهم تو مثل کهربایی هر ذره از دلم رو با حوصله زدی بند این چینیه شکسته از تو گرفته پیوند ای تکیه گاه گریه ای هم صدای فریاد ای اسم تازه ی من کعبه تو رو به من داد من زورقی شکستم اما هنوز طلایی طوفان حریف من نیست وقتی تو ناخدایی بالاتر از شفایی از هر چه بد رهایی ای شکل تازه عشق تو هدیه خدایی با تو نفس کشیدن یعنی غزل شنیدن رفتن به اوج قصه بی بال و پر پریدن ای تکیه گاه گریه ای هم صدای فریاد ای اسم تازه ی من کعبه تو رو به من داد ای تکیه گاه گریه ای هم صدای فریاد ای اسم تازه ی من کعبه تو رو به من داد (ای تکیه گاه گریه)