Majnoone Tou

من که مجنون تو ام مست و مفتون تو ام در جهان افسانه ام زان که افسون تو ام با که گویم راز دل من که دل خون توام من که مجنون تو ام مست و مفتون تو ام در جهان افسانه ام زان که افسون توام با که گویم راز دل من که دل خون توام من کی ام؟ دلداده ای حسرت نصیبم، وای بر من نا امید از چاره ی دردم طبیبم، وای بر من من که در کویت ندارم جز گناه بی گناهی بی گنه خونین دل از طعن رقیبم، وای بر من گل بسوزد از غمم، در چمن گر بگذرم من ز حسرت همچو گل، جامه بر تن بر درم گر بگرید چشم من، بگذرد اشک از سرم در دل شب از غمت یک آسمان اختر بریزم جای آه از سینه سوزان خود آذر بریزم گل بسوزد از غمم، در چمن چون بگذرم من ز حسرت همچو گل، جامه بر تن بر درم گر بگرید چشم من، بگذرد اشک از سرم در دل شب از غمت یک آسمان اختر بریزم جای آه از سینه ی سوزان خود آذر بریزم گل بسوزد از غمم، در چمن چون بگذرم من ز حسرت همچو گل، جامه بر تن بر درم گر بگرید چشم من، بگذرد اشک از سرم گر بگرید چشم من، بگذرد اشک از سرم