Mahtab

مهتاب ای مونس عاشقان روشنایی آسمان آه مهتاب ای چراغ آسمان روشنی بخش جان کو ماهم؟ نزدت چه شبها با او در آنجا بودیم فارغ ز دنیا، لبها به لبها بودیم با یکدگر ما پیش تو تنها بودیم مفتون و شیدا غرق تماشا بودیم مهتاب، امشب که پیش توام او رفته و من مانده ام، آه افسوس رفت و آن دوران گذشت سر نهم بر کوه و دشت از هجرش نزدت چه شبها با اون در آنجا بودیم فارغ ز دنیا، لبها به لبها بودیم با یکدگر ما پیش تو تنها بودیم مفتون و شیدا غرق تماشا بودیم