Pou Perpatas (Tellement N' Brick)

Πριν ξημερώσει η βραδιά, ψάχνω τον ήχο από τα κλειδιά, η ώρα πια τρεις και εννιά, κι εσύ ακόμα πουθενά. Ποιός ξέρει Θεέ μου πού γυρνάς, ποιό έργο βλέπεις και ξεχνάς; Πού περπατάς, πού περπατάς, τόση ζωή πώς την πετάς; Πού περπατάς, πού περπατάς τί τρέχει και δεν με αγαπάς; Πού περπατάς, πού περπατάς, θα πληγωθείς εκεί που πας μετά θα κλαις, θα με ζητάς μα θα 'ναι πια αργά για μας. Με πνίγουν σαν ωκεανοί, φωτογραφίες και λυγμοί, εσύ απών και στη σκηνή, κάτι ξενύχτες μου θυμοί. Πού περπατάς και ποιά φιλάς, κορμί μου, πού κατρακυλάς; Πού περπατάς, πού περπατάς, τόση ζωή πώς την πετάς; Πού περπατάς, πού περπατάς, τί τρέχει και δεν με αγαπάς; Πού περπατάς, πού περπατάς, θα πληγωθείς εκεί που πας, μετά θα κλαις, θα με ζητάς, μα θα 'ναι πια αργά για μας. Πού περπατάς; Τί ψάχνεις πες μου τί; Μες στο βοριά, με φτερά από χαρτί. Πού περπατάς και δε θέλεις να με δεις έλα εδώ, τί σου φταίει να μου πεις; Πού περπατάς, πού περπατάς, τόση ζωή πώς την πετάς; Πού περπατάς, πού περπατάς, τί τρέχει και δεν με αγαπάς; Πού περπατάς, πού περπατάς, θα πληγωθείς εκεί που πας, μετά θα κλαις, θα με ζητάς, μα θα 'ναι πια αργά για μας. Πού περπατάς, πού περπατάς, τόση ζωή πώς την πετάς; Πού περπατάς, πού περπατάς, τί τρέχει και δεν με αγαπάς; Πού περπατάς, πού περπατάς, θα πληγωθείς εκεί που πας, μετά θα κλαις, θα με ζητάς, μα θα 'ναι πια αργά για μας.